Het Monster dat Nesteldrang heet!

Daar zit ik dan, om 07.00 uur beneden op de bank terwijl de rest van het gezin nog heerlijk slaapt.

Ik ben onrustig, ben al wat uurtjes wakker doordat de baby heerlijk aan het spelen is in mijn buik en merk dat lang liggen niet zo lekker is voor m’n rug en bekken. Dus besluit ik naar beneden te gaan en de dag maar vast te starten. Als je denkt dat ik dan rustig op start met een koffie op de bank en naar het nieuws kijk, heb je het goed mis. Op momenten dat er even niemand op mij ‘let’ ga ik lossssssss! Opruimen, kasten ordenen, op pinterest zoeken naar mooie interieurplaatjes en diy- projectjes.. werken op de laptop, een blog schrijven, even wat lijstjes afwerken. Zodra John naar beneden komt word ik teruggefloten en mag ik niks meer doen. Als ik al iets kan doen dan bemoeit ie zich overal mee en vind ie dat ik stil moet blijven zitten/liggen tot de baby eruit is.

Ik heb het gevoel dat ik constant in de gaten gehouden wordt… dat mensen om me heen mij er steeds op wijzen dat ik wel rustig aan moet doen en dit maakt me helemaal lijp! Ik kan niet stil zitten! Ik ben een aan pakker en ga het beste op een drukke agenda en lijstjes.

En natuurlijk snap ik echt wel dat een verbouwing in de salon, hard werken, 9 uur per dag staan en haar doen niet helemaal meer past bij het laatste trimester van je zwangerschap. En dat met verlof gaan normaliter betekent dat je het even rustiger aan doet en je dutjes doet overdag. Maar als ik verplicht rust moet pakken word ik ongelukkig. Ik kan nog genoeg zelf doen. Ik wil ook nog genoeg zelf doen en merk dat als mijn lichaam aangeeft dat ik echt niet meer kan ik er dan ook wel aan toegeef.. dutjes doen met 3 mannen in huis is niet echt iets dat lukt.

Laat mij maar klusjes doen, even lekker een wasje ophangen, boodschapjes halen, winkelen, waggelend door een drukke winkelstraat. Dat zitten kan s avonds ook nog. Het is een feit… het monster dat Nesteldrang heet is volop aanwezig! Ik merk dat ik onrust voel en dingen wil aanpakken, zoals die schuur die volgebouwd zit met spullen, de schoenenkast netjes maken, de slaapkamer baby ready maken, alle kasten uitmesten en alle inhoud opnieuw netjes opvouwen. De koelkast leeghalen en schoonmaken. De hele fles dettol door het huis smijten.

Het muurtje achter de bank laten verven door John (die daar het nut en de haast niet van inziet) Die spiegel die al een week in de woonkamer staat en opgehangen moet worden, maar ik dat zelf niet meer kan en waar iedereen maar voorbij loopt dag in dag uit zonder de klus op te pakken. Het liefst trek ik alles uit die schuur en ga ik op het gras zitten met bakken om me heen waarin ik alles netjes orden. Spring ik op die ladder en hang ik wat extra lampen op want er is geen licht in de schuur.

Het is meivakantie en de oudste is 2,5 week vrij en John die wat meer thuis is en dus heb ik continue mannen om me heen die me remmen. Die vragen wat ik aan het doen ben, waarom dat nu moet, hoezo zit je nou alweer op je laptop? waarom sta je weer in de keuken, ga zitten. Waarom ben je nu al wakker? Hoezo zit je hier? wat ben je nou weer aan het doen? waar denk je aan? ga anders even liggen. Of zuchten elke keer dat opsta om een kopje thee te zetten. Alsof ik niet mag/kan opstaan...

Ik zou mezelf het liefst onzichtbaar maken en doen wat ik wil en waar ik op dat moment zin in heb al is het iets belachelijks en lijkt het super onnodig op dat moment, laat mij lekker rommelen, laat me met rust! Ze bedoelen het goed. Ik weet dat ik door kan slaan. En misschien (waarschijnlijk wel) moet ik ook af en toe of een paar keer per dag/week geremd worden. Die buik is enorm, ik heb bekkeninstabiliteit, rugpijn en toch met wat regelmaat al harde buiken… dus daar leg ik me dan maar bij neer… soms.. een klein beetje haha Tot niemand me ziet en ik los kan gaan met lijstjes afwerken al is t bestellingen via m’n telefoon!

Het bizarre is dat je met nesteldrang steeds het gevoel hebt dat alles klaar moet zijn voor als de baby komt. Alsof de baby in de schuur kijkt? of maalt om dat nieuwe kleurtje op die muur en in die nieuwe spiegel boven de bank zal kijken? Of dat je baby kijkt naar de perfect opgevouwen inhoud van je kledingkast. Zich bewust is van de uber recht opgestapelde tupperware bakjes in de keukenlades.De kraamverzorgster misschien wel! hahahaha

Dat ik al vanaf week 30 een mandje in de voorraadkast heb klaarstaan met de sticker “kraamweek” met lange vingers, chocolade en blauwe muisjes zodat Lewis dat kan uitdelen op de crèche. Of al die pakken beschuit en muisjes terwijl we geen kraamvisite willen. Nou, dat dus.

Het is een soort ongecontroleerde oerdrang om alles spik en span te hebben zodat je straks ‘echt’ kunt rusten in je kraamweek en kunt genieten van hoe heerlijk opgeruimd en fijn je huisje is met de baby op je arm.

Dat is natuurlijk de dikste onzin ever! want kraamweek en genieten gaan bij mij nooit samen, jeetje wat is dat een rollercoaster aan emoties, hormonen, wennen en pijn! ik vind week 4 en 5 leuk, dat je weer wat kan in huis, zelf de baby in bad kan doen lekker wandelen met de kinderwagen, dat je gewend bent aan de nieuwe situatie en het kraambezoek lekker weg houdt zodat je geen extra stress ervaart. En toch die nesteldrang tja.. wat doe je eraan? Gewoon aan toe geven! hahahaha dat is de enige oplossing!

Ook al verklaren mensen je voor gek en baalt het hele gezin van je net bedachte nieuwe klussen die zij moeten gaan uitvoeren, suck it up! Nesteldrang is een echte klootzak. Het kan ineens komen opzetten en pas na dagen (en na het uitvoeren ervan) pas weer weggaan. Tot het volgende idee in je kop komt en trust me.. daar moet je wat mee. Slapeloze nachten heb je ervan! Jezelf proberen tegen te houden en ervan te overtuigen dat het ledikantje (dat wij als box gaan gebruiken beneden) nu toch echt wel uit de doos kan, van zolder kan en in elkaar gezet kan worden, gewoon zodat ik hem kan zien staan met het matrasje en leuk kan maken en ervan kan genieten dat ie zo lekker in de weg staat in de woonkamer. De klamboe dan naar etensgeur gaat ruiken omdat we een open keuken hebben en Lewis waarschijnlijk de aankomende 5 weken die ik nog moet alllll zijn speelgoed erin gaat gooien en 100x per dag zal vragen waarom de baby er nog niet in ligt… Tja, daarom staat ie nog op zolder.

Met een gezond verstand weet je dat dit nergens op slaat en dat dit ook in de kraamweek nog in elkaar gezet kan worden. who cares? UUuhh well this monster does! hahahaha Zweet aanvallen als je weer is een blog van een mama voorbij ziet komen die met 33 weken spontaan beviel en daar helemaal niet op voorbereid was… Naar boven gaan en even zoeken naar dat ene mooie dekentje voor in de Maxi Cosi en de cord-ring die nog in de beval tas moet. (lees: rieten strandmand want ik heb geen weekendtas en een koffer vind ik overdreven) De Maxi Cosi überhaupt van zolder trekken, of laten trekken door je puberzoon, en dan oefenen hoe die ook al weer in dat isofix systeem zat. Want stel je voor dat jij met 33 weken ‘spontaan’ zou bevallen en dan niet weet wat je met die Maxicosi aan moet… zelfs bij je 3e kind kun je door je preggerbrain vergeten hoe zo een ding werkt.

OHH en het dan voor gaan doen bij je vent tijdens voetbal op tv want ‘kijk nouuuu zie je hoe het moet? heb je wel opgelet? want straks is de baby er en moet jij dit ding in de auto zetten hé?” alsof het de eerste keer is. En je niet gewoon elke keer tot min 40 weken zwanger was en de baby echt niet zomaar vanzelf uit je lichaam valt.. maar stel je eens voor!

Okay… misschien snap ik wel waarom ze hier gek van me worden :-)

Wat waren jullie meest gekke nesteldrang issues, wat heb jij nog gedaan terwijl je eigenlijk je rust had moeten pakken? Please zeg me dat ik niet de enige ben die dit monster van een nesteldrang niet kan temmen!