Snap
  • Zwanger
  • Gezond

Het leven is een cadeautje

Een leven krijgen en een leven kennen het is bijzonder. Nu 29 weken zwanger, opnieuw ga ik mama worden,

Nog 11 weken

Nog 11 weken te gaan (als we ons beide aan de planning houden), dan wordt ik opnieuw mama. Of eigenlijk ben ik nog steeds mama. Nooit ben ik gestopt met geestelijk mama zijn van Anne, mijn prachtige meisje die in haar slaap werd beroofd van het leven. Een week na haar overlijden waren mijn borsten droog, haar kamertje leeg en het leven zwart. Ik was moeder maar kon niet moederen. Je ziet nog meer zwangere vrouwen en kinderwagens dan dat je zwanger bent. Elke keer weer een steek in je hart. Nu nog 11 weken, en we gaan opnieuw het avontuur aan. Ook al lijkt de tijd soms snel te gaan, er zijn dagen die voor uit kruipen. Dan loop ik door het kamertje van Kruimel. We wonen dan wel in een nieuw huis, de "nieuwe" baby kamer is groter en anders gevormd toch doet het me denken aan Anne haar kamertje. De zelfde meubeltjes als zijn grote zus. Nieuw aankleed kussen, niet matras, nieuwe dekentjes met andere kleuren. Maar in dat bedje heeft Anne ook gelegen, ook in de week naar haar overlijden. Voor de verhuizing goed schoongemaakt, tijdens het opmaken van het "nieuwe" bedje opnieuw goed schoongemaakt. Met een lach en een traan tegelijk kijk ik dan naar het bedje, sta er boven en vertel tegen Kruimel dat alles goed gaat komen. Als je er bent laat mama je niet los. 

Goed gekeurd

Afgelopen woensdag hadden Kruimel en ik weer een APK keuring. Als eerste een echo. Mijn buik gaat bloot en ik ga liggen, die koude gel voelt bijna als een cadeautje, ik ga mijn mannetje weer zien. En daar verschijnt meneer gapend in beeld. Hij merkt gelijk dat er iets gaande is en begint te schoppen. "sterk mannetje" merkte de echoscopiste op. Aan de buiten kant zie je mijn buik mooi heen en weer bewegen en op de beelden zie je wie het veroorzaakt. Ons mannetje is het toonbeeld van een gezonde baby tijdens een zwangerschap van 28 weken. Meneer zit precies op het gemiddelde van de groeicurve en is beweeglijk. 

Maar ook Anne leek gezond in mijn buik, maar die heeft aardig wat moeten doorstaan aan het begin van de zwangerschap. De eerste 20 weken wist ik niet dat ik zwanger was en heb ik mijn lichamelijke ongemakken op stres en een onregelmatig leven gegooid. Ik was barvrouw en voorzitter van onze studentenvereniging. Maar toen mijn vriend en ik hoorde dat er een baby op komst was hebben we alles neer gegooid en hebben gezegd "Dit kindje is een cadeautje, laat maar komen". Toen we bij de eerste echo hoorde dat de kleine meid al 20 weken was moesten we lachen, wat typisch voor ons om het niet te merken. Ik slikte de pil door, was af en toe wel moe en en misselijk maar dat was (in onze ogen) logisch met de leefstijl die we hadden. Dus 20 weken lang, zware dingen getild, rood vlees gegeten en de kattenbak verschoond. Extra echo`s en elke echo was onze meid gezond en actief. Slapeloze nachten heb ik gehad, ik was bang dat ons meisje met een beperking geboren zou worden. Maar niks was minder waar. Een 9 op de apgar-score, alert en actief. Ik kon eindelijk beginnen met het genieten van mijn meisje, voor 8 weken. 

Na de echo van Kruimel was het tijd voor de keuring van de "toekomstig" mama. Tijdens de vorige zwangerschap kreeg ik een hellp (zwaarste vorm van zwangerschapsvergiftiging). Ik ben toen met 38 weken opgenomen met een bloeddruk van 140/110. Maar de gynaecoloog keek me tevreden aan nadat hij mijn bloeddruk had gemeten, 90/60. Eigenlijk was zijn idee om ons over twee weken al terug te zien, maar we doen het alle twee zo extreem goed en voorbeeldig dat hij er eigenlijk geen reden voor ziet. Nu mogen we samen weer over 4 weken voor de volgende APK keuring. 

Het leven is een cadeautje

Onze dochter presenteerde zich na 20 weken zwangerschap als een cadeautje. Mijn vriend en ik wouden nog geen kinderen en riepen altijd heel stoer "Als ik/Nienke nu zwanger ben/is dan laten we een abortus doen". Ja ja hele stoere praat tot er werkelijk een levend wezentje in je buik zit. Het scheelt natuurlijk dat mijn vriend en ik al samenwoonde en we heel vindingrijk en open zijn. Alle twee studeerde we nog. Mijn vriend studeert nog steeds, ik zou een thuis studie volgen wanneer Anne geboren was. Nu zit ik als rouwende moeder/huisvrouw thuis. Anne werd een week voor het begin van zomer vakantie geboren. Wij hebben de meest mooie vakantie ooit gehad. Elke dag hebben we genoten van mooi weer en onze dochter. Als mijn vriend keek hoe ik borstvoeding gaf was hij jaloers, "het ziet er zo vredig uit". In de avond kolfde ik vaak af zodat mijn vriend ook een flesje kon geven. Mijn vriend deed Anne juist vaak in het badje. Dat waren echte vader dochter momenten. Tot het moment van Anne haar overlijden hebben we genoten, en we genieten nog steeds van haar. We werden een gezinnetje en dat zijn we nog steeds. Straks zijn we met z`n viertjes. Anne is altijd grote zus, en uit de prachtige herinneringen halen mijn vriend en ik heel veel kracht en levensgeluk. We zijn bewust dat kinderen krijgen voor ons makkelijk is. We mochten een kindje op deze wereld zetten en we mochten haar papa en mama zijn. We hebben nooit spijt gehad dat we 100% voor dit cadeautje zijn gegaan. 

Ook Kruimel is voor ons een cadeautje, alleen gaven we dit cadeautje onszelf bewust. Elk moment dat Kruimel vrolijk in mijn buik trapt moet ik lachen. Het is nu al zo`n ander kindje dan Anne. Anne was wel druk, maar kon goed slapen in mijn buik. Als Kruimel slaapt draait die nog. Anne had elke dag wel een paar keer de hik, bij Kruimel heb ik het tot nu toe maat 2 keer gevoeld. Ik hoop dat we de rest van ons leven Kruimel bij ons mogen hebben, maar bewust in mijn achterhoofd weet ik dat het zo voorbij kan zijn. Elk moment genieten. We leven per dag, maken geen grote plannen voor over een half jaar of verder. Als andere mensen zeggen "straks heb je die kleine rond kruipen" denk ik automatisch "laten we eerst maatje 62 halen". Als rouwende moeder is gedachten over de toekomst van je kinderen gewoon anders. Ik geniet maar ben heel voorzichtig bezig met de toekomst. Hier en nu is belangrijk, genieten van het verleden en af en toe op een wolkje even aan de toekomst denken.

Zelf ben ik heel veel bezig met rouw en geluk. Ik heb mijn eigen blog site en facebook page. Ik hoop mensen te kunnen helpen, raken, inspireren en inzien dat na een overlijden het leven niet stopt, dat kracht kunt halen uit herinneringen en dat je soms zelf opzoek moet naar de cadeautjes in het leven ook al brengt het onzekerheid mee

XoXo Nienke

Ps: op de foto is onze dochter te zien, een paar uurtjes oud.

9 jaar geleden

Wat een aangrijpend verhaal...Zit met tranen in mijn ogen je verhaal te lezen. Wat ontzettend mooi dat er opnieuw een kindje op komst is. Ik gun jullie alle geluk en gezondheid van de wereld! Liefs Chris

9 jaar geleden

Lees net jouw blog moeke-nijn en zit te huilen van het filmpje wat erop staat! Wat moet jij een verschrikkelijk sterke vrouw zijn en wat een nachtmerrie heb jij beleefd! Geen woorden voor.