4 jaar geleden
Het leed wat 37-weken-zwanger heet.
HELP! 37 weken zwanger, en nu?
Zucht... al die weken heb ik uitgekeken naar dit moment. Het moment waarop ik eindelijk kan en mag zeggen: "Ik ben 37 weken zwanger". Voor mij erg belangrijk, het betekent namelijk dat ons kleine meisje gewoon 'mag' komen. Maar ditzelfde kleine meisje 'mag' ook nog even 5 weken blijven zitten.Geloof me, ik houd van controle. Ik ben dol op controle. Ik wil het liefst controle over mijn leven, het leven van mijn man en het leven van mijn clienten op mijn werk. Ik wil eigenlijk nog het liefst bepalen wanneer mijn katten eten en slapen, of wanneer het moment is dat ze mogen spelen.Beetje overdreven natuurlijk, het is vooral wishful thinking. In de praktijk pakt dit nooit zo uit, daar ben ik ondertussen al wel aan gewend.
Maar nu dit, dit is wel even wat nieuws. Maandenlang ben ik overvallen met tientallen horror bevallingsverhalen van collega's en kennissen (ja, ook zonder dat ik erom vroeg). Maandenlang lees ik elke avond voor het slapengaan allerlei dingen over het zwanger-zijn, de ontwikkeling van de baby maar ook vooral over het verloop van een bevalling. Doodsbang dat de bevalling voor 37 weken zou beginnen en ons meisje prematuur zou zijn. Je weet immers maar nooit. Dat kan ik nu in ieder geval wegstrepen... maar nu, nu mag ze gewoon komen, ineens. Het is zo snel gegaan, plotseling is het moment gewoon daar. Waarom kan dat moment gewoon 5 weken duren?
Waarom is een bevalling zo onvoorspelbaar? Waar begint het, wanneer begint het en vooral: hoe begint het? Hoe voelt een wee? Hoe weet ik of ik vruchtwater lek of dat het gewoon afscheiding is? Zoveel onzekerheid, zoveel zorgen. Momenteel speelt het 24/7 door mijn hoofd.
Het erge is: het is pas dag 1 van 'het-moment-dat-ze-mag-komen'. Zoveel momenten op een dag dat ik denk: 'Waar ben ik aan begonnen, ben ik hier wel klaar voor?' Mijn man lijkt zich van geen kwaad bewust, als ik hem dat vraag haalt hij zijn schouders op en zegt hij dat hij er vooral zin in heeft. Waarom is hij zo nuchter en maak ik me zo'n zorgen? Alsjeblieft meisje, laat mama geen 5 weken met dit gevoel rondlopen. Laat het duidelijk zijn wanneer het begint, laat er niks ergs gebeuren en laat alles voorspoedig voorlopen. Hoe dan ook, ik kan niet wachten om jou te ontmoeten en in mijn armen te sluiten.
Rietje32
Ik was er van overtuigd dat ik zou doorlopen tot 41/42 weken, je hoort immers niet anders bij de eerste. Wel zorgde ik ervoor dat alles klaar was met 37 weken. Toen ik precies 37 weken was, ging de isofix de auto in en het boxkleed in de box. Met 37+1 was ie er! Die had ik de avond ervoor niet zien aanpomen?
Liefbloempje
Oh en bij mij hielp wandelen heel erg! Na een uur gewandeld te hebben (en daarna nog meer) zijn de weeën bij mij begonnen. Verder hielp niks. Succes met wachten!
Liefbloempje
Nope. Ik voelde dat ik over zou lopen. Maar dat het 10 dagen zou zijn, had ik nooit verwacht. Wat een afschuw vond ik dat. Iedere keer als je iemand appt dan krijg je een berichtje terug; goh ben je nu nog niet bevallen? Ga toch eens bevallen! Erg vervelend vond ik dat. Waar ik wel last van had (serieus nachten van wakker gelegen) mijn zwagers vertelden dat er één op de zoveel kinderen gekleurd geboren wordt terwijl de ouders blank zijn. Nou dat heeft mij echt wakker gehouden ?
Esmi87
Oh jee, ik herken dit nog vroeg maar moet je een soort van teleurstellen dat de meeste baby's pas na de uitgerekende datum komen. ik wilde ze ook eerder. En vooral bij de 2e alle fabels geprobeerd, van ananas harten tot bitter lemon en frambozen blaadjes thee. Er gebeurde niks hoor ? ga gewoon ontspannen, genieten van de laatste weken met je meisje in je buik. Je gaat het nog missen. En niet alle bevallingen zijn horror hoor! 2x 4 uur zonder kleerscheuren! Het kan! Ook jij bent er klaar voor! Je bent er voor gebouwd. Dus pak je rust en geniet nog even. Die (max) 5 weken zijn zo om!