Snap
  • Zwanger

Het leed dat zwangerschapskwaaltjes heet

Tja zwangerschapskwaaltjes...wie heeft ze niet. De een wat meer dan een ander, maar niemand ontkomt er aan op een paar lucky bastards na.

Ook ik moet er flink aan geloven aan die ellendige kwaaltjes. Die verschrikkelijke misselijkheid gaat maar niet over terwijl ik die magische 12 weken toch al ben gepasseerd. Ik heb er ondertussen een hard hoofd in dat het ooit nog overgaat en ik ben redelijk moedeloos. Waar blijft mijn roze wolk? 

De 20 weken echo komt er aan en ik ben super nieuwsgierig naar het geslacht van onze baby! Ik heb zelf een sterk vermoeden dat het een meisje gaat worden. Gelukkige mededeling is dat de misselijkheid stuk minder is geworden. We zitten in de wachtkamer en het loopt uit want er is stress bij de verloskundigen, het WKZ wordt gebeld en ineens dringt het echt tot me door dat er ook iets niet goed kan zijn. Pas als ik zie wat ze allemaal kunnen zien met zo'n echo besef ik me wat een wondertje dit eigenlijk is. En mijn gut feeling blijkt juist te zijn, we krijgen een meisje!! Daar is dan eindelijk mijn roze wolk, het is nu meer echt ofzo... ik ben minder misselijk, krijg een buikje, de baby is tot nu toe gezond en ik ben verslaafd aan kipnuggets en snickerijs of McFlurry. Dus laten we dit mooie nieuws vieren bij mijn nu favoriete restaurant McDonalds! 

De rest van mijn zwangerschap verloopt prima, avondeten blijft een heikel punt want dat smaakt nog steeds niet. De nachtelijke kuitkrampen horen erbij en zorgen ervoor dat ik midden in de nacht sta te lurken aan een pak melk. En naar mijn tepels hoef je nog maar te kijken en het doet al pijn. Maar alles is beter dan die weken misselijk en spugen. Totdat er een nieuwe kwaal zich aandient: jeuk! 

7 jaar geleden

Posts like this make the inetrnet such a treasure trove