Het leed dat rouwen heet..

9 Februari 2018, de dag dat mijn grond onder mijn voeten verdween. Veel te vroeg, hebben wij onze zoon Storm moeten afgeven. Bijna 18 weken. Een dag die voor altijd in ons geheugen gegrift staat. 

Het liefst wilde ik direct weer zwanger worden. Voor de een werkt dit wellicht tbv het rouwproces. Voor mij niet. Wij hebben besloten de tijd te nemen. Mede omdat de zwangerschap van Storm niet gepland was. Wellicht is de keuze om te wachten dan wat makkelijker geweest. 

Ik ben een emotioneel persoon, dat veel persoonlijk aantrekt. Veel blijft hangen bij een bepaald onderwerp. En bij verlies veel leed heb. Verwerken vind ik een moeilijk stukje. Hoe werkt het? Wat is goed, of juist fout? Wat hoort, en wat niet? Wanneer is het klaar. Of juist niet. Wanneer houd het op, houd het uberhaupt op? 

Daar is maar 1 antwoord op. En dat is persoonsgebonden. Er is geen fout, in het stukje rouwen. ieder mens is anders, uniek. Iedereen reageert anders. Iedereen verwerkt anders. 

Ik heb de tijd genomen. Ik ben op reis geweest naar Indonesie, Bali en Surabaya. 3 weken lang, zonder gezin. (Mijn vader is oorspronkelijk van Surabaya, samen met zijn broer/ mijn oom; zijn wij gaan reizen).

Na terugkomst, wist ik het zeker. Ik wilde NIET per direct zwanger worden. Ik wilde 'dit', het verliezen van mijn zoon Storm een plekje gaan geven. Dat verdient hij. Neemt mijn kinderwens niet weg. Maar ik was een wrak. Een emotioneel wrak. Een nieuwe zwangerschap zou dat niet tegoed doen. Zou mijn pijn niet wegnemen die ik op dat moment had. Laat staan de angst.

Ik heb geprobeerd mijzelf terug te vinden. Dat heeft een tijd geduurd. Van relatiebreuk tot hereniging. Mijn kinderen houden mij op de been. Veel gehuild. Onwijs veel gehuild. Samen een plekje in huis gemaakt, ter ere van de zwangerschap en geboorte van Storm, onze zoon en broertje. De zussen (destijds 6 en 9 jaar) nemen het zo goed op. Ze zijn zo trots. Op zo'n leeftijd zo dicht bij de dood te staan, gun je niemand. Maar de manier waarop zijn dit waarnemen is zo mooi. Hij is er, en daar zijn ze trots op. Ook al bewandelen zijn voetjes deze aardbol niet. Het is en blijft hen broertje. 

Soms fantaseren wij, hoe het zou zijn geweest. Als het anders zou zijn afgelopen. Een knappe knul, met blonde krulletjes en blauwe ogen roepen ze uit. Een dondersteen net als je kleinste grote zus. Maar o' zo trots. 

Wereldlichtjesdag 2018 heeft voor mij veel verandert. Deze keer besloten wij deel te nemen aan een ontmoeting in het ziekenhuis. Ontmoeten van lotgenoten. Dit was voor mij een hele stap. Niet alleen vanwege het verdriet. Ik heb namelijk een sociale angststoornis ontwikkeld sinds 2015. Daarover zal ik wellicht wel eens 'schrijven'.

'And then it hits me'

Tranen rollen over zijn wangen bij het noemen van Storm. Het nummer dat wij hebben ingestuurd (Katie Melua - i cried for you). Mijn sterke partner, wie ik nog nooit heb zien huilen. Fuck. Al die tijd heb ik gedacht dat dit mijn verlies was. Wrong. Op 9 Februari 2018 ben ik niet alleen moeder geworden. Hij is vader geworden van onze eerste zoon (Na 2 meiden). Al die tijd dacht ik dat ik dit wel alleen aankon. Ik had beter kunnen weten. 

Eindelijk, 10 maanden na de geboorte van Storm hebben wij een erg fijn gesprek gehad. Ik ben niet alleen in dit proces, en dat heb ik moeten leren. Verdriet delen. 

Hij gaf aan dat na deze bijeenkomst, zijn kinderwens gegroeid is. Het gemis groter is dan hij had verwacht. Het verliezen van Storm meer aangedaan heeft dan verwacht. Als een eyeopener. op een of andere manier gaf dit troost. Mijn liefde voor hem groeide alsmaar meer. Onze kinderwens zou eerder in vervulling gaan dan verwacht. 

Inmiddels ben ik zwanger van een regenboogkindje. Niet zonder zorgen. Maar kan ik dankzij enkele Emdr sessies anders kijken naar het verliezen van onze zoon. 

Ik vind het nog eng om dit kindje anders te zien dan Storm. Los van elkaar te zien. Bang om Storm te vergeten als ik mijn focus volledig op dit kindje leg. Hopelijk kan ik binnekort genieten van deze zwangerschap en de komst van een nieuw kindje, en Storm daarbij verweven.