Snap
  • Zwanger
  • Gezond

Het hele verhaal (deel 2)

De zwangerschap van ons derde kindje verliep de eerste 28 weken probleemloos daarna vielen we van het ene in het andere 'probleem'

Drie maanden nadat ik gestopt ben met de pil zijn we al zwanger. Wat een geluk en wat een zegen dat we zo snel al een derde kindje mogen ontvangen. We hebben helaas in onze omgeving ook voorbeelden dat het soms heel lang kan duren of helemaal niet lukt om een kindje van jezelf te krijgen. 

We kwamen erachter dat ik in verwachting was toen we een week terug waren van vakantie. Een vakantie die rommelig verliep omdat we van de camping zijn 'gevlucht' in verband met een hittegolf. En tja tijdens die hittegolf is ons kleintje ontstaan...Na de hittegolf zijn we nog ruim een week naar een andere camping aan het water geweest en hebben we heerlijk genoten. Wel een aantal keren tegen elkaar gezegd dat we volgend jaar misschien wel met z'n vijfjes zijn.

Een week nadat we thuis waren dus de test gedaan en ja hoor een mooi lichtroze streepje kwam tevoorschijn, wat waren we blij. Ik was deze keer maar weinig misselijk, eigenlijk alleen maar van week zes tot week negen. Daarna ging het allemaal erg goed. Ik had geen zin in zoete dingen maar dat was alleen maar gunstig omdat ik tijdens de vorige zwangerschap erg veel was aangekomen, nu kon ik daar mooi wat minder kilo's van maken. We kregen met 13 weken een nekplooimeting om medische redenen.(fotootje is van deze echo) Niet dat we hier een consequentie aan zouden verbinden maar we wilden wel graag voorbereid zijn als we een kindje met een handicap zouden krijgen. De nekplooimeting was prima en de echoscopist deelde ons mee dat we een zoon zouden krijgen. Een verhoring van gebed...onze oudste dochter wilde nl heel graag een broertje en was hier wel al een jaar voor aan het bidden. EIgenlijk hadden we al tegen haar gezegd dat er geen broertjes of zusjes meer zouden komen. v u zou ze dus een broertje krijgen alleen moest zij nog even wachten want we hielden dit nog eventjes geheim voor onze dochters. De zwangerschap verliep prima op wat bekkenklachten na. Met 28 weken kreeg ik een groei-echo, gelukkig was die keer mijn zus mee, de verloskundige zag dat ons kindje vergrote hersenventrikels had en wilde ons graag doorsturen naar de gynaecoloog in het UMCG. Dat is natuurlijk best even schrikken en ik ging direct aan het denken wat dit kon betekenen voor ons ongeboren kindje. Gelukkig konden we binnen een paar dagen in Groningen terecht. Ik lag een uur op de echo bank, er werd geduwd en getrokken en het was pijnlijk...uiteindelijk zei de gyneacoloog dat ze het niet goed kon zien. Ze kon geen hersenbrug zien en de ventrikels waren inderdaad vergroot, wellicht een hersenbloeding. "Maar omdat we de 24 wk grens toch al waren gepasseerd had het onderzoek geen haast" Ik stond even met mijn mond vol tanden...hoorde ik dat nu goed? Ging zij er vanuit dat we dit kindje lieten weghalen wanneer het niet goed zou zijn? Omdat zij het niet goed kon zien werd er een afspraak gemaakt met een professor, we moesten drie dagen later weer terug komen.

Die vrijdag zaten we er weer, natuurlijk in de afgelopen dagen ons afgevraagd wat het zou beteken wanneer ons kindje geen hersenbrug had of een bloeding had gehad....toch waren we heel rustig en vertrouwend op God gingen we de kamer van de echo binnen. De professor heeft vijf minuten gekeken, liet ons de hersenbrug zien, vertelde dat er geen aanwijzingen waren voor een hersenbloeding en dat het vocht in de ventrikels binnen de marge vielen. Dit zag je wel vaker bij jongetjes.....  Ons gevoel was dus goed, ons kindje was gewoon gezond!

Met 31 weken ging het even mis, daarover vertel ik in deel 3

3 jaar geleden

Helaas heb ik deel 3 nooit geschreven door de drukte van ons gezin. Maar ik kan wel vertellen dat we met 38 wk een gezonde zoon hebben gekregen. Het is dus helemaal goed met hem en het is een heerlijk jongetje!

3 jaar geleden

Hallo, waar kan ik deel 3 lezen ?? Want ik zit in een soortgelijke situatie en geraak maar niet gerust :(

3 jaar geleden

😨