7 jaar geleden
Het grillige verloop van de HG-zwangerschap.
Goede momenten, en goed bedoelde adviezen en vele dagen op bed. Beste vriendjes met de wc. Hoe is dat eigenlijk?
Een goed dagdeel, of gewoon een goede dag. Het doet wonderen. Ik kies ervoor om iets te doen. Zelf, of als mijn dochter bij ons is, met haar uiteraard. Altijd resulteert dat weer in een super slechte dag (dagen). En toch, doe ik het.
Ik kan goed thuis zijn, ook alleen. Dat vind ik heerlijk. Dan kan ik schrijven, tekenen en wat nadenken. Lezen, of wat doen in huis.
Alleen met nu al bijna 10 weken HG, en vele, vele dagen waarin de muren op je afvliegen. Ben je gewoon zo opgelucht dat je even buiten het huis bent. In de buitenlucht, in een ander huis.
Dat is ook waar de opmerkingen komen. Zelf neem ik er weinig aanstoot aan, maar ik krijg ze ook af en toe. Ik lees en hoor het ook van lotgenoten. Wie zelfs van naasten, rottige opmerkingen krijgen. “Oh dat heb ik ook gehad, maar ik deed gewoon alles nog” & “Ah, je kan weer naar buiten, nu dus lekker weer alles doen, het viel vast mee!" Er zijn nog vervelendere opmerkingen dan deze.
Maar ik besef ook dat mensen vaak niet weten wat ze moeten zeggen, en dan maar terug grijpen op dit soort dingen. Wellicht wensen ze voor jou, dat je ook weer kunt deelnemen aan het gewone leven. Niet beseffend dat die paar uurtjes eruit, betekend dat je weer dagen lang opgesloten bent in huis. In bed vaak, met de wc als je beste vriend.
En het is ook niet alleen dat. Het is de enorme moeheid. Bijwerkingen van de medicijnen die je moet nemen. Of gewoon door de HG zelf. Of de zwangerschap zelf. Of alles bij elkaar. Vast het laatste. Het is ook dat je steeds op het randje van uitdrogen balanceert. Alle moeite doen, om in elk geval het meest minimale aan vocht binnen te krijgen en binnen te houden. Minder dan een liter! Vaak nog veel minder dan dat.
Je lichaam vind dat natuurlijk ook niet prettig, en dat is merkbaar. Je hebt amper conditie en word gek van al het eenzijdige eten. Het is fijn als je iets hebt wat je kunt eten, maar ook gek makend. Dat je alleen maar, week in week uit, maand in maand uit, dat kunt eten. Als je al kunt eten.
Om maar niet te spreken van alle wensen die je hebt. Want net zoals iedere zwangere, hebben ook HG-zwangere de gedachtes over babykamers inrichten, babyspullen shoppen. Alles opruimen, veranderen, en het liefst zo uitgebreid mogelijk. Alleen dat vind vooral plaats in je hoofd. Want je hebt gewoon de energie niet. En moet het anderen vragen, om het voor jou te doen. Dag zelfstandigheid!
Dus een aantal uurtjes waarin je even wat kunt doen, zijn een verademing. En het is fijn om dan geen goed bedoelde opmerkingen te krijgen. Om niet de druk te voelen dat je ineens weer van alles moet kunnen. Maar gewoon even te genieten van die paar uurtjes. Waarin je heel eventjes kan doen, alsof het op de achtergrond is. Zodat je het al die andere dagen weer aan kunt.
En ik? Ik heb afgelopen week meerdere slechte dagen, al begin ik steeds met goede hoop. Maar zaterdag hebben we een lichtpuntje. Mijn vriend, dochter en ik gaan baby kijken. En als de baby het wilt, zien wat het geslacht is! Ik heb er zin in.
Ik ga weer slapen, want de wc is ook vandaag weer mijn beste maat.
Tot schrijfs!
MaartjeSofia
Dankjewel voor je lieve woorden Anja! Mijn vriend staat me heel goed bij, hij is erg lief en zorgzaam. Ja ik word gek van van alles wat ruikt, de meest gekke dingen. Van eten, tot de oven die aanstaat (zonder nog iets erin), tot douchegels en mensen hun parfums enzo. en inderdaad dan roept je vriend de wc weer heel opdringerig.
MaartjeSofia
Ja qua eten is het echt heel lastig. Het meeste kun je sowieso niet verdragen en dan moet je inderdaad nog nadenken of het geen pijn doet (branden vind ik bij sommige eten) als je overgeeft. Heel naar. Ik wist bij mijn 1e ook niet dat het een naam had, pas toen ik dit keer werd opgenomen met 7 weken, hoorde ik dat het een naam had. Voel me wel serieuzer genomen dit keer!
Anoniem
Ik heb zo met je te doen. Hopelijk kan je vriend je goed bijstaan met de dingen die moeten gebeuren, zodat die dingen die in je hoofd nog moeten gebeuren eruit kunnen. Het lijkt me vreselijk dat je ze niet zelf kunt doen. Dat is eigenlijk wat je zou willen natuurlijk. Zoals ik al eerder zei, mijn stiefdochter had dat ook. Alleen maar ziek zijn. Die wc vriend wil je alleen maar kwijt. Die lamlendigheid, die moeheid. Brrr. Ze werd ook gek van sommige geuren van eten dat werd gekookt. Heb jij dat ook? Dan was haar vriend de wc weer dichtbij. Sterkte lieverd.
Loes van der Leer
Ik wist niet eens dat er een officiele term voor was. Ik heb dit ook gehad, bij beide zwangerschappen. Eten uitkiezen op hoe het smaakt als het eruit komt ipv er in gaat, BAH! Veel sterke en succes. Hoop dat je je snel beter voelt!! En veel plezier met baby kijken :)