Het eerste trimester van baby nummer 2

Jeeh, joepie, hoera en ga zo maar door. Ondertussen ben ik alweer 14 weken zwanger en is het eerste trimester alweer voorbij. Toch wil ik jullie laten weten hoe mij het eerste trimester bevallen is.

In de planning stond kindje nummer twee. In het nieuwe jaar (2016) zouden we gaan beginnen. Ondanks dat het snel raak was bij Nino, ik ben toen maar één keer ongesteld geworden, ging ik er niet vanuit dat dit een tweede keer weer zo zou zijn. Zoveel geluk verwachte ik niet. Dus hadden we bedacht dat begin januari wel mooi was. Ik ben dan wel nog niet klaar met mijn studie maar het zou toch nog wel even duren tot het raak is en zo niet is mijn studie in mei afgelopen dus ruim voordat kindje nummer twee er is.

Wel hoopte ik stiekem dat het niet direct raak zou zijn want ik vond bij Nino het eerste trimester behoorlijk pittig. Ik was dan wel niet misselijk maar ooh zo moe. Daarnaast hebben we al één mooi exemplaar gemaakt dus was ik ook niet bang dat ik we onvruchtbaar zouden zijn of dat het om een of andere reden niet zou lukken, ook al weet ik dat één kind geen garantie geeft op een tweede, maar voor mijn gevoel zat het wel goed. Dus kindje nummer twee mocht best wel even op zich laten wachten.

Natuurlijk was het dom gedacht van ons dat kindje nummer twee daar naar zou luisteren en net als bij Nino was ik na één keer ongesteld worden meteen zwanger. Op 10 februari, mijn verjaardag, deed ik dan ook een positieve zwangerschapstest. Wat een super leuk cadeautje. Wel vond ik het lastig om het aan mijn vriendinnen te vertellen waarvan ik weet dat ze al lang bezig zijn en het niet wil lukken. Dat voelt wel erg dubbel. Maar goed, geheim houden werkt daarin ook niet.

Helaas kwam ook nu weer snel die ellendige vermoeidheid. Nu met studie en peuter erbij vond ik dit best zwaar. Ik merkte dan ook dat ik het al snel erg benauwd kreeg als ik eraan dacht straks met twee kinderen rond te lopen. Gedachten als ‘hoe ga ik dit doen?’, ‘waar haal ik de energie vandaan?’, ‘kan ik dit wel?’, spookten veel door mijn hoofd. Aan de andere kant had ik hier niet echt tijd voor want werk, zorg voor Nino, huishouden en studie gingen gewoon door.

We besloten het dit keer niet voor ons te houden zoals bij Nino maar het familie en goede vrienden direct te vertellen. Mijn theorie hierover is dat wanneer ik een miskraam zou hebben ik het sowieso met deze mensen zou delen, dus dat je het deze mensen dan ook al eerder kunt vertellen. Bij de vorige zwangerschap wou Akko dat het even iets van ons alleen bleef, wat ik respecteerde dus hebben we best lang onze mond gehouden. Dat vond ik best moeilijk. Dit keer heb ik het die zelfde dag op mijn verjaardag al aan de eerste mensen verteld. Super leuk en ook wel fijn want zo wist ook een collega van mij het en een studiegenoot en als je dan weer als zombie rond loopt op school of bij je studie is het best prettig dat iemand weet wat er speelt.

Naast dezelfde vermoeidheid en constante kou die ik in de vorige zwangerschap ook had merkte ik ook wat verschillen op. Zo had ik de vorige keer totaal geen trek meer in snacks in het eerste trimester, ik wou alleen maar fruit. Helaas kwam dit handige kwaaltje dit keer niet terug. Ik heb honger als een paard en wil alles eten, vooral vettig en zoet. Best lastig als je juist gezond moet eten. Ook mijn trek in koffie die de vorige keer verdween is er nu wel gewoon nog steeds. Onpraktisch.

Dit keer ben ik helaas wel zo nu en dan misselijk. Het is nog steeds weinig hoor met wat je kunt hebben maar sommige ochtenden hang ik een paar minuten boven de pot, kots ik even en daarna gaat het weer en kan ik de dag aan. Handig is het echter niet als ik net Nino eten aan het geven ben maar omdat het meestal ‘s ochtends voor het ontbijt is, is Akko nog thuis en kan het even overnemen als ik naar de wc moet rennen. Ik snap niet hoe mama’s dit doen die veel ergere misselijkheid hebben. Ook speelt mijn astma op en ben ik snel kortademig als ik mij inspan. Zo lukt hardlopen nu al niet zo goed meer, wat ik enorm frustrerend vind en heb ik ook moeite met fietsen. Ik ga dus maar weer een afspraak maken met mijn huisarts voor eventuele medicijnen.

In het eerste trimester heb ik twee echo’s gehad. Eentje gewoon voor de fijn omdat mijn verloskundige ook een vriendin van me is. Dit was echter zo vroeg dat je alleen een vlekje zag met een kloppend hartje. Toch fijn om te zien dat het klopt en je echt zwanger bent. De tweede keer was de termijn echo. Ik ben 17 oktober uitgerekend. Nu zag je echt al een wurmpje met uitsteeksels wat armen en benen worden en zag je al het hoofd en het lichaam. Zo leuk.

Omdat dit blog al behoorlijk lang geworden is zal ik in andere blogs schrijven over Moeders voor moeders, het Youth onderzoek, de nekplooimeting, het aanmelden voor de kraamzorg en de creche, de verbouwing van ons huis en alles wat je zo moet regelen in het eerste trimester.

 

• Bonus aanbiedingen bij AH »
• Kinderkleding outlet bij Zalando »
• 44% korting op Name-It »
• 70% korting bij Westwing »