Het eerste bezoek aan de verloskundige

Vervolg…

Helaas heeft het wat langer geduurd voor ik weer een nieuwe blog ging schrijven dan ik had gewild, maar hier is die dan.

In mijn vorige blog  ‘voor de eerste keer zwanger!’  ben ik gebleven bij het afwachten naar de 7 weken controle/intake.

Dit was een leuk gesprek met een kennismaking met de verloskundige, ook veel info gekregen.

Nu was het wachten tot de eerste echo, die stond gepland in de 11e week.

Jammer genoeg begonnen na de intake de kwaaltjes! Ik zal jullie de details besparen, het komt erop neer dat ik mijzelf elke dag naar mijn werk heb moeten slepen en verder niks kon, ik wist niet wat mij overkwam! Hier had ik totaal (lekker naïef misschien) geen rekening mee gehouden, en mijn vriend ook niet. Ik heb mij tot de 18e week echt ziek gevoeld en toen werd het wat minder (ben nu 25 weken).  Die moest ineens wel een heleboel in huis doen. Normaal helpt hij ook wel nu moest hij alles doen, en mijn lieve moeder kwam helpen met de was.

Het moeilijkste vond ik om niks te vertellen, hier wilde wij echt mee wachten tot de echo om zeker te zijn dat alles goed was met de kleine.

Tegen mijn ouders, zus en schoonmoeder heb ik het niet gered ☺ Moederdag hebben wij het verteld en wat was iedereen in de wolken met het nieuws! Tranen van vreugde hebben en veelvuldig gevloeid die dag! Ik heb een hele hechte band met mijn familie en vond dit dan ook 1 van de meest bijzondere momenten van mijn leven om te delen!

Ik weet niet hoe het voor andere moeders (of aankomende moeders) was maar wat duurde het begin lang zeg, ik was af en toe ook best onzeker of alles wel goed was. Die onzekerheid is er nu nog wel eens alleen als ik dan weer een schop voel weet ik dat de kleine er nog lekker zit.

De echo was inmiddels na lang wachten aangebroken en toen kwam het moment dat wij onze kleine voor het eerste zagen, en daar kwamen die tranen weer ;) Wat super speciaal. Ik heb dit bij mijn beste vriendin ook mogen zien bij de 1e maar dat was toch wel heel anders als dat het je zelf overkomt. Mijn vriend en ik keken elkaar aan gebeurt dit nou echt in mij, ja het gebeurt echt wat bijzonder!

Toen kwam het moment om het aan alle mensen om ons heen te vertellen incl. werk.

De dag van de echo hebben wij familie en vrienden het nieuws verteld met de eerste foto☺

Iedereen was erg blij voor ons en waren super geïnteresseerd.

Ook ben ik direct maar naar mijn werk gegaan ik was heel zenuwachtig om dit te vertellen, ik werk in een mannen wereld e7n had net een vast contract gekregen. Oei…. Mijn werkgever reageerde totaal anders dan verwacht, hij was begripvol en blij voor mij. Wat een opluchting, want wat had ik mij druk gemaakt (wellicht een beetje extra hormonen als anders ;) ).

Het was een hele opluchting dat ik het nieuws mocht verspreiden, ik kon eindelijk vertellen aan iedereen IK BEN IN VERWACHTING :) !

Ik was nu toch wel heel nieuwsgierig naar het geslacht, ik ben van mijzelf gewoon erg nieuwsgierig aangelegd en kon mij niet voorstellen dat ik moest wachten tot einde van het jaar. Mijn vriend wilde dit gelukkig ook weten. Bij 15,5 weken hebben wij hiervoor bij een echobureau in de buurt een afspraak gemaakt. Dit vertel ik jullie graag de volgende keer, ik hoop dat jullie met plezier mijn verhaal lezen en voel je vrij te reageren ;)