Snap
  • Zwanger
  • zwangerschap
  • Miskraam
  • Verlies
  • reactiesnamiskraam

Het donkere gat: de reacties

In mijn vorige post heb ik gedeeld hoe ik van mijn roze wolk af ben gevallen. Zoals omschreven hadden we het blije nieuws net dat weekend gedeeld met onze gezinnen. Nu moesten we iedereen inlichten dat het hartje van ons kindje niet meer klopte. Omdat ik een volledig wrak was en amper het bed uit kwam, heeft mijn lieftallige vriend de taak op zich genomen om iedereen te bellen. Nadat hij bijna iedereen had gebeld kwam hij naar boven en zei hij ‘Ik kan het niet meer, het is zo moeilijk.’. Ik heb toch de moed verzameld om de laatste mensen te bellen. Ik kreeg de woorden amper mijn mond uit – ‘het hartje klopt niet meer’.

Ook heb ik mijn leidinggevende gebeld. Godzijdank is het een vrouw die bekend is met miskramen. Ik zeg godzijdank omdat ik heb ervaren dat veel mensen amper snappen wat een miskraam lichamelijk en emotioneel inhoudt. Eigenlijk valt zoiets ook niet te snappen tot je het zelf meemaakt. Sterker nog, ook ik dacht altijd heel nuchter over miskramen. Met de kennis van nu schaam ik mij kapot dat ik er ooit zo luchtig over dacht. Het verlies. Het verdriet. De pijn. Niks wat ik ooit mee heb gemaakt is zo intens als een miskaam. En geloof me, ik heb in mijn jonge 28 jaar al veel meegemaakt. Waaronder het veel te vroegtijdige overlijden van mijn moeder vorig jaar.

Bijna niemand reageert goed op een miskraam. Het enige antwoordt wat ‘goed’ voelt is: wat moet jij intens verdrietig zijn, sterkte met je verlies. Helaas krijg je vaker antwoorden als:

“Gelukkig dat je lichaam herkent dat het ongezond is, anders had je daar later alsnog achter gekomen.”

“Het is heel verdrietig dat dit is gebeurt, maar je weet nu tenminste wel dat je zwanger kunt worden en dat is een geruststelling.”

“Je bent nog jong, het gaat vast goed komen. Je hebt nog veel kansen.”

“Je was nog niet zo lang zwanger, dat scheelt.”

“Het komt zoveel voor, het is heel normaal.”

“Ach, je gaat gewoon een heftige menstruatie krijgen en dan is het voorbij.”

Oja en de absolute topper: “Dat is balen zeg.” Balen? Je baalt als je je knie tegen de tafel stoot. Niet als je verdomme je kind verliest.

Ze waren goed bedoeld. Echt. De mensen hebben niet eens doorgehad hoeveel pijn ze ermee aanrichten. Maar het deed wel echt pijn. Ik was op een punt beland dat ik mensen vermeed. Deze reacties hebben ons gebroken. Ik wilde mensen niet meer zien, zodat ik ze niet hoefde te horen. Met de jaloezieën dicht verbleef ik een week lang achter gesloten deuren. Als iemand belde nam ik niet op. Als iemand voor de deur stond deed ik niet open.

Op een gegeven moment ben ik gaan delen wat ik voel. Hoeveel pijn. Hoeveel verdriet. Waarom ik verdrietig was. Natuurlijk, rationeel weet je dat je kind niet gezond is en dat het ergens beter is zo. Maar tegen een ouder met een kind van 4 dat onlangs is overleden aan een ernstige aandoening zeg je ook niet ‘wees blij want het was ongezond’. We zijn verdrietig omdat ons kindje, waar we de afgelopen weken over hebben gedroomd, er niet meer is. Niet alleen dat kindje is er niet meer, maar ook onze toekomstplannen. In ons hoofd was dit kindje er al. Ook de weg naar het zwanger worden toe ging niet altijd over rozen. Weer opnieuw beginnen. Zoveel tijd verloren. In plaats van boos worden om de reacties, ben ik mensen dit duidelijk gaan maken. Het ze uitleggen. En toen pas kwam het begrip.

Dit maakt ook waarom ik deze post zo belangrijk vind. Niet voor de mensen die het zelf hebben meegemaakt: die weten al hoe intens pijnlijk een miskraam is. Maar vooral om het taboe te doorbreken en anderen te laten inzien hoe pijnlijk een miskraam is. Een tip aan deze mensen: erken het verdriet en het verlies. Het verdriet mag er zijn, want iemand is aan het rouwen om het verlies van een kind ook al was het nog pril en klein.

In mijn volgende post zal ik ingaan op het lichamelijke aspect van de miskraam.

4 jaar geleden

Wat erg voor jullie en ja, mensen kunnen grof en lomp zijn en sommige bedoelen het niet zo, maar het is hun onmaacht omdat ze niet goed weten wat ze moeten zeggen. Gelukkig wist je leidinggevende dat wel, maar dat betekent wel, dat zij dezelfde pijn gevoeld heeft. Ik hoop dat je het intussen een plaatsje hebt kunnen geven, maar vergeten doe je het nooit.

4 jaar geleden

Lief! Het is inmiddels meer dan een jaar geleden, wilde het verhaal toch eens delen

4 jaar geleden

Een knuffel zegt meer dan 1000 woorden, via deze weg wil ik je een knuffel geven ♥️