Het begin van ons ixxi traject

Nooit gedacht dat ik hier over zou schrijven, maar ik ga het toch doen. 

Sinds een week zitten wij officieel in het ixxi traject. En in deze tijd van Corona is het ook echt mega onzeker kan ik je vertellen. 

Ik had ook nooit gedacht dat ik hier ook echt mee te maken ging krijgen. Sterker nog. Ik zag mijzelf eigenlijk nooit als moeder. 

Ik ben echt zo type die altijd en eeuwig bezig is voor zichzelf en een kind paste daar niet in. Nee hoor liet mij maar gewoon mijn leventje leiden zoals ik deed. Toch voordat wij Skylar kregen was ik al twee keer heel kort zwanger geweest. De eerste keer was ongeveer 12 jaar geleden. De tweede keer was 3.5 jaar geleden. Maar pas toen mijn zusje moeder werd en ik dus van dichtbij alles meemaakte besefte ik alleen maar meer dat het moederschap en het hebben van een kindje alleen maar mooi kon zijn. Maar eerst stond trouwen op ons lijstje. Dus dat deden we. Vanaf de dag van trouwen zouden we voor een kindje gaan en nog geen 4 maanden later was het zover. Ik was zwanger. Dus je zou zeggen.... Peace of cake. Das nog eens snel. Dan moet het de 2e keer ook wel snel lukken. Na Skylar haar geboorte ben ik weer aan de pil gegaan, maar had dus uiteindelijk maar 1 doosje van 6 maanden gehaald bij de huisarts. Daarna wilde we voor een 2e gaan, maar 2 jaar later was er nog steeds niks... 

En dan ga je toch maar eens naar de huisarts. En daar kregen we direct een doorverwijzing naar de gynaecoloog. En wat je dan te horen krijg komt best hard aan. Van: je baarmoeder en eierstokken zien er goed uit hoor, maar je leeftijd geeft je nog maar 15%kans om vanzelf zwanger te worden. Samen met de verminderde zaad productie van uw wederhelft maakt het alleen nog maar moeilijker. Dussss... Daar sta je dan.. Bij je eerste zo snel zwanger... En nu? Gewoon nog maar 15%kans. Misschien was Skylar ook een groot geluk, want niemand weet of het toen al niet lekker zat. Puntje bij paaltje moest Dimitrie maar eerst eens stoppen met roken en dan kunnen we terug komen. Nou en toen kwam Corona. Alle afspraken kwamen stil te liggen, dus kon Dimitrie goed de tijd nemen om te stoppen met roken. En dat is gelukt. Nog steeds denkende dat het dan toch wel ineens spontaan kon gebeuren, want de zaad productie kon met 25%toenemen als hij zou stoppen met roken, maar helaas... Ook dat lukte niet. Dus toen was het wachten op het einde van de Corona. En nu uiteindelijk alles weer is  opgepakt en  wij eindelijk mochten beginnen, is het nu maar weer afwachten of we alles wel door kunnen zetten. Want wie weet gooit C wel weer roet in het eten. 

Maar we blijven positief. We zijn begonnen met hormonen spuiten en we zien wel waar het ons heen brengt. Mijn wens voor 2021 is dan wel echt dat we een gezin van 4 gaan worden.