Het begin van mijn horror in het ziekenhuis

Al mijn volgende afspraken bij de gynaecoloog waren ellendig. Omdat ik elke week moest komen heb ik om een andere gynaecoloog gevraagd. Dit was echter niet mogelijk werd verteld. Blijkbaar wordt er geen gehoor gegeven als je je alles behalve prettig voelt. Elk gesprek wat ik met die vrouw had was zo zakelijk. Geen gevoel, er werd niet gevraagd hoe het met mij ging, het was enkel controle voor de kleine en meer niet. Geen interesse in ons, geen leuk gesprek tijdens de controles door.

Na 3 afspraken was ik het zat. Ik voelde mij niet gehoord en begrepen. Ik plande een afspraak in buiten haar om bij een collega gynaecoloog. Waar ik vervolgens de volle laag over mij heen kreeg. Hoe ik in mijn situatie en mijn complexe dossier een afspraak had kunnen krijgen bij een andere gynaecoloog. Ik moest hier beter op letten en werd naar huis gestuurd. Was dit dat hoe ik elke week met tegen zin naar huis ziekenhuis moest ?

Met week 14 ben ik opgenomen geweest in het ziekenhuis, ik voelde mij alles behalve goed. Ik blijf erbij dat het komt door mijn dubbele dosis bloedverdunners, want naast de dagelijkse injecties slikte ik ook nog tabletten vanwege mijn recente tia. Mijn gynaecoloog bleef volhouden dat dit niet het geval was en wederom geen gehoor aan mijn klachten. Ik werd naar huis gestuurd ; ‘het zal wel een vaag griepje zijn’. Woest was ik. Thuis ben ik op eigen initiatief gestopt met de injecties. Binnen 2 dagen merkte ik hier wel degelijk resultaat op. Mijn hoofdpijn die al dagen duurde verdween en de jeuk en bulten op de plaats van injecteren werd minder. Met deze bevinden ben ik weer naar de gynaecoloog gegaan. Mijn grootste fout. Woest was ze. Hoe ik het had kunnen bedenken dit zonder overleg te doen. Ik werd als een klein kind behandeld en kreeg letterlijk een preek. Ik zat te koken in de stoel. ‘ als jullie geen gehoor geven aan mijn klachten ga ik zelf wel opzoek naar de oorzaak’. Ze was zeker not amused. Ik heb gevraagd om een overleg met de hematoloog. Dit kreeg ik gelukkig en na een telefonisch overleg was hij het met mij eens dat alles waarschijnlijk teveel was en de medicatie op elkaar reageerde. In overleg ben ik gestopt met de tabletten en weer begonnen met de injecties. En inderdaad de bijwerkingen bleven weg.

Dit eenmaal achter de rug diende het volgende zich alweer aan, wanneer kon ik nu eens gaan genieten van deze zwangerschap? In plaats van wekelijkse discussies en mij niet gehoord voelen.