Het begin van het moederschap

daar gingen we dan, onze eerste vakantie samen. Naar een all inclusive hotel in Egypte. Veel gedronken, veel gerookt. En wat ben ik ziek geweest die vakantie. Is misschien wat tegenstrijdig, maar ik was 20. 

Bij thuiskomst moest mijn vriend gelijk een paar dagen naar België. Dat was ook het moment dat ik me besefte dat ik al een tijdje niet neer ongesteld was geworden. Shit.. Test gedaan, en ja hoor, positief. Zoiets vertel je niet over de telefoon dus dat heb ik voor me gehouden. Toen hij eindelijk terug kwam, hadden we veel afspraken. Diezelfde dag nog, veel visite en een etentje. Tijdens het eten kreeg ik nog wel de vraag waarom ik niet rookte of dronk.. Ik heb maar gezegd dat ik daar geen behoefte aan had.

Ik was bang voor wat hij ervan zou vinden. Ik wist al dat, omdat ik niets liever wilde dan moeder worden, ik het wilde houden. 

Toen ik die avond eindelijk alleen met hem was, heb ik het verteld. Hij was door het dolle heen! Hij had altijd al vader willen worden. Vanaf dat moment kon het genieten beginnen! 

Hoe ver is was wist ik niet. Bij de eerste echo bleek ik 8 weken zwanger te zijn. Een echo is toch zo een mooi moment. Vanaf toen ben ik me ook heel bijzonder gaan vielen. Dat er een kindje groeide, in mij!

Na de echo zijn we gelijk naar alle (allemaal gescheiden) ouders gereden om het te vertellen. Niet iedereen was even enthousiast. Mijn schoonouders waren intens gelukkig. Mijn vriend was 40 dus ze hadden twijfels of dat uberhaubd nog zou gebeuren.

Mijn eigen ouders waren minder gelukkig. Ik zou een paar maanden later beginnen aan een studie. Dit heb ik afgeblazen. Prioriteiten lagen even anders. Uiteindelijk waren ze gelukkig wel blij voor ons. 

Wat de rest van de wereld ervan vond kon me niet zoveel schelen. Wij waren er intens gelukkig mee.