8 jaar geleden
Help! Ik schiet tekort!
Ik schiet tekort! Aan mijn 2 kids, de baby, mijn man, mijn werk, mijn alles.... Maar ook mezelf!
Je lichaam is aan het bikkelen! Ai.... Die hakt erin! Maar laat ik beginnen bij het begin. ;)
Al een paar keer zei ik tegen de verloskundige dat ik me zo'n vaatdoek voel. Ik zie continu sterretjes, ben benauwd, ik hijg heel charmant bij de minste inspanning en zou het liefste de hele dag slapen als mijn bekken dat toeliet. Het werd en wordt ook steeds erger, ik durf niet meer naar buiten met mijn kids en zelfs naar school brengen en ophalen zou ik beter niet meer doen. Ik schiet tekort! Arme kindjes...
Waar mijn man al veel deed in huis, doet hij nu bijna alles. Ik ga gewoon van mijn stokkie als ik me inspan. Echt zo frustrerend! Ik schiet tekort...
Mijn werk, jeetje wat baal ik daarvan! Ik werk al even niet meer en het is duidelijk dat mijn collega's dat niet tof vinden deze tijd van het jaar. Het is super druk! Ik schiet tekort...
Er zijn veel meer dingen die ik nu niet kan en het vreet me op. Ik wil zo graag meer! En vooral, ik wil me graag weer goed voelen! Ik wil niet meer tekort schieten...
Toch maar eens bloed laten prikken! Mijn wereldje wordt zo wel erg klein zonder hobby, werk en dagelijkse uitstapjes.
Een dag eerder dan ik dacht krijg ik de uitslag van het bloedonderzoek. Ik stuur ze door aan een bevriend verloskundige en laat het bezinken. Ik HEB tekort! En niet een klein beetje, nee een groot tekort. De grootste tekorten zitten in ijzer (5.8), Vit B12 (59) en Vit D (21). Ik krijg reactie van de verloskundige, jeetje wat een grote tekorten! Ze snapt dat ik me zo klote voel! En ja ik voel me klote! Lichamelijk maar ook mentaal. Als je je niet goed voelt en dat tegen anderen zegt zonder concrete onderbouwing, dan is het niet altijd makkelijk voor de ander om het voor waar aan te nemen. En voor mij geldt dat ik dat ook weet. Het voelt dan als smoesjes en excuses, terwijl ik weet dat het wel degelijk zo is.
Je lichaam is aan het bikkelen! Dat zei ze ook nog. En echt die kwam dus binnen. Ik ben helemaal geen jankerd, maar ze kwamen en ik kon ze niet stoppen. Fijn om geen aansteller te zijn!
Dus nu werk aan de winkel om de waarden weer omhoog te krijgen. Hopelijk krijg ik dan de kans om nog even een leuke moeder te zijn voor mijn kindjes, een minder luie vrouw te zijn voor mijn man, een energieke werknemer te zijn, mijn hobby weer op te pakken, weer boodschappen te kunnen doen en eigenlijk gewoon terug naar een actief leven. Terug naar de mogelijkheid voor een wandeling in het bos.
Nog ruim 13 weken te gaan! Wie duimt er mee? ????
Ik duim zelf nog even voor een goed behandelplan van de huisarts, want die dacht dit met multivitamines en ferro af te kunnen doen. Maar dat is een verhaal op zich. ;)
Meermeer
Ik duim mee! Wat ontzettend frustrerend en vervelend! Heel veel succeS de laatste loodjes!
Claudia88
Door de tekorten in je vitamines kun je je ook mentaal erg down voelen.. goed dat ze ondekt hebben waar het probleem zit. Nu die waardes omhoog en genieten!! Ik duim zeker met je mee... sterkte! Groetjes een net bevallen mama van een premature zoon, met een rondstuiterende peuter van 23 maanden en een bonusdochter van 5 die ik beide ook enorm tekort doe momenteel... (zie mijn blog)
Annemiek2
vreemd dat ze dan dat bedenkt. Ik heb het vermoede dat je al een heleboel hebt uitgezocht. Ik hoop dat je nog een goede oplossing kan vinden om al die tekorten aan te vullen. heel veel succes en sterkte hiermee.
Nita
Ik gebruik de hele zwangerschap al multivitamines en floradix. Sinds een aantal weken ook rode bietensap. Dus het advies van de huisarts raakt kant nog wal. ;) Ze heeft blijkbaar ook aangegeven zeker geen injecties te willen geven. Joost mag weten waarom niet. Voor zover ik weet zijn die injecties ongevaarlijk, dus ik zie geen reden om het niet te doen.