Snap
  • Zwanger

Help ik kreeg een HELLP

Mijn bevallingsverhaal. Ik was 38 weken zwanger en ik kreeg een HELLP.

Toen ik 38 weken zwanger was van Anne, werd bij mij het HELPP-syndroom geconstateerd. Ik moest meteen bevallen. Pas later realiseerde ik me dat het echt kantje boord is geweest.

Rond de 35ste week van mijn zwangerschap van Anne begon ik vocht vast te houden. Maar omdat het buiten dertig graden was en wij toen in een appartement woonden, beschouwde ik dat als logisch. De verloskundige vroeg toen wel of ik meer klachten had, maar ik had niet echt ergens last van. Ik had wel eens hoofdpijn, maar ik dacht: ik moet gewoon meer drinken. Drie weken later had ik weer een afspraak. Toen de verloskundige mij zag, heeft ze me nadat ik over een staafje moest plassen waaruit bleek dat ik veel te veel eiwitten in de urine had meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. Ik was helemaal opgeblazen; hield echt heel erg veel vocht vast. Bovendien was mijn bloeddruk veel te hoog.

Compleet overdonderd
Eenmaal in het ziekenhuis werd ik direct opgenomen. Uit bloedonderzoek was namelijk gebleken dat ik het HELLP-syndroom had. Er is dan sprake van een verhoogde afbraak van rode bloedcellen, een gestoorde leverfunctie en een tekort aan bloedplaatjes waardoor de bloedstolling wordt ontregeld. De ernst daarvan kwam op dat moment niet heel erg bij ons binnen, omdat we compleet overvallen waren. Mijn zwangerschap was tot dan toe zo goed verlopen, we zaten zo op een roze wolk, en daar werden we ineens in één keer afgeschopt. Ik had wel eens gelezen over HELLP, maar ik had er nooit veel aandacht aan besteed. Dat zou mij toch niet gebeuren. Achteraf bekeken had ik wel wat klachten waardoor ik misschien wel iets eerder aan de bel had moeten trekken, maar was gewoon naïef. Maar voor mij hoorde die er ook gewoon bij. Ik was bijna aan het einde van mijn zwangerschap; natuurlijk had ik hoofdpijn, natuurlijk was ik af en toe misselijk, natuurlijk had ik een pijnlijk gevoel bij mijn ribben. Maar dat waren dus allemaal symptomen van het HELLP-syndroom.”

Ingeleid
Omdat ik al 38 weken zwanger was en het HELLP-syndroom alleen te stoppen is door te bevallen, werd mijn bevalling de volgende dag al ingeleid. Van de bevalling heb ik nauwelijks iets mee gekregen. Ik was lichamelijk zo verzwakt dat ik de weeën niet kon opvangen, dus vroeg ik om pijnmedicatie. Een ruggenprik kunnen ze niet geven als je het HELPP-syndroom hebt, dus ik kreeg morfine door een infuus. Daar raakte ik heel versuft van, ik wilde alleen nog maar slapen. Mijn vriend heeft tijdens de bevalling doodsangsten doorstaan. Ik vergat met regelmaat te ademen, ik zakte weg en werd wakker gemaakt door Jeroen met de woorden "schat ademen". Ze hadden ons goed voorgelicht: HELLP is levensbedreigend. Maar dat had ik niet meegekregen, maar hij wel. En hij was daardoor zó bang om mij kwijt te raken. Hij zat machteloos naast mij, en wist echt niet wat hij moest doen. Voor hem was de bevalling zwaarder dan voor mij.

Rustig aan
Na de bevalling was ik verzwakt, ik had geen conditie, ik sjokte een beetje rond. Anne hield me op de been. Eigenlijk ben ik nog steeds niet helemaal de oude. Ik ben nog steeds heel erg snel moe en vergeetachtig. Later kwam ook pas de klap van wat er eigenlijk was gebeurd. Toen ik realiseerde ik me pas dat het echt kantje boord is geweest.

Na de bevalling heb ik nog een kleine week en Anne een ruime week op de Neonatologie gelegen. Ik omdat ze me in de gaten moeten houden tot mijn bloeddruk weer normaal was. En Anne had medicatie van mij binnen gekregen.

Ik moet nog wel kwijt dat Anne niet is overleden omdat ik een HELLP heb gehad, ook al zeg ik het me nog wel vaak als ik een beetje down ben. Anne is overleden aan wiegendood wat gebeurde omdat ze tijdens een hittegolf op haar buik lag. We hadden pech, de omgekeerde loterij waarbij je verliest bij het juiste lot.

X Moeke

8 jaar geleden

Jeetje, wat erg ook voor je man allemaal! Hele mooi foto. Ik hoop dat je er naar kan kijken met een gevoel van liefde ondanks het verdiet.

8 jaar geleden

Gunst dat is dan wel extra zuur, ik weet het niet anders te zeggen. Maar wat een mooie foto van jullie 2.