7 jaar geleden
Heeft mijn gevoel dan toch gelijk?
Als je eenmaal kiest voor een kindje dan wil je niks liever. Maar wat als het niet lukt en je het gevoel hebt dat er iets mis is?
Daar zit ik dan, alleen voor de tv en mijn gedachtes dwalen af bij het zien van een reclame spotje. Je ziet een net bevallen vrouw met een klein baby'tje in haar armen. Bij het zien van deze beelden bedenk ik me hoe mooi zoiets is. Deze gedachtes maken me zo blij en ik bedenk me hoe het zal zijn als ik die vrouw was. Snel denk ik stop Saar! Je bent niet zwanger en dat zal je voorlopig ook niet zijn. Ik weet dat ik niet de enige vrouw ben die droomt van een kindje en dat ik ook zeker niet gek ben. Maar dat kon ik een paar maanden geleden anders niet zeggen...
Ik vond mezelf nog best jong toen mijn vriend en ik besloten dat ik zou stoppen met de pil. Ik moest dat jaar nog 23 worden maar we wisten het zeker, we waren er klaar voor. We hadden het best goed voor elkaar. Allebei een vaste baan en ons nieuwbouw huis was bijna klaar. We waren ook al lang samen dus tussen ons zat het ook goed. Kortom wij vonden het een goeie basis en namen de stap om een eigen gezinnetje te beginnen. Wat was het toch spannend, ons geheimpje en onze fantasieën over een eigen gezinnetje.
Helaas vlogen de maanden voorbij en werd het samen fantaseren ook minder. Ik dacht steeds vaker wat doen we verkeerd en waarom wilt het toch niet lukken? Ik voelde dat er iets niet goed was want ik had op het moment dat ik gestopt was met de pil een hele aparte pijn in mijn onderbuik. Deze pijn ging gepaard met mijn cyclus. Ik dacht aan misschien het ontpillen? Ik besloot naar 5 maanden naar mijn huisarts te bellen om te vragen of hun wisten waar die pijn vandaan kwam en of dit normaal was. Toen ik ze aan de telefoon had zei ze dat de pil allang uitgewerkt moest zijn en dat ik beter maar even langs kon komen....
M.V.A
Bedankt Chantal en proficiat met je zwangerschap, geniet ervan!
M.V.A
Wauw, het is voor jou dus nog echt niet zo lang geleden dat je hoopten om zwanger te worden en nu ben je het. Echt super, proficiat! Ik kan me echt niet voorstellen dat mijn tijd ooit ook komt. Dit zal jij vast ook gedacht hebben en kijk nu ben je gewoon in verwachting. Super! Ik heb wel een heel ander traject als dat jij hebt gehad en lijkt me inderdaad frustrerend als je een zweverige gynaecoloog hebt en je dus weer gewoon moet afwachten. Het lijkt me ook lastig want ik ben ook totaal niet zweverig dus je denk dan ook vast waar ben ik nu weer beland...haha! Maar zoals je zegt als het maar werkt en dat heeft het gelukkig gedaan! Mijn gynaecoloog is nogal iemand van de feiten en wilt snel resultaat. Bij ons is uit de onderzoeken ook geen oorzaak gekomen terwijl ik wel elke maand wanneer ik ongesteld moet worden vreselijke pijn heb. Ik heb dan zo'n pijn in mijn onderbuik en lijf dat ik gewoon ziek ben en niet naar mijn werk kan. Ik lig dan gewoon heel de dag in bed. Dit geeft dan elke keer zon deuk op mijn vertrouwen. De oorzaak van deze pijn is dus ook niet gevonden en mijn cyclus was elke maand best lang...40 dagen. Daarom heb ik clomid gekregen om te kijken of dit mijn cyclus korter kon maken en ook de pijn deed minderen, Dit was de eerste keer al meteen gelukt! Ik had een goeie follikel qua grote en mijn cyclus was nu 33 dagen. Mijn gynaecoloog wilde nu nog 1 keer mijn cyclus volgen door middel van de echo's om de kans te vergroten op een zwangerschap en zicht te krijgen wanneer mijn vruchtbare dagen zijn. Dit is natuurlijk wel hoopvol maar ergens ben ik ook wel bang wat als dit toch niet lukt....je hoort zoveel verhalen. Maar ben jij uiteindelijk zwanger geraakt zonder iets te gebruiken op dat moment? En misschien nog een heel ander raar vraagje?....klopt het als je eenmaal zwanger bent dat je dan al die ellende naar de weg ''om zwanger proberen te raken'' vergeet?
Anoniem
Natuurlijk, maar hoop moet je ook houden hoor! Al had ik er 7 maanden geleden zelf ook echt 0,0 vertrouwen in. Ik reageer eigenlijk nooit ergens op, maar toen heb ik zelfs ergens na mijn eerste behandeling geschreven hoe belachelijk ik dat hele IUI traject vond haha. Tegen ons hadden ze gezegd dat we op natuurlijke wijze waarschijnlijk meer kans hadden op een zwangerschap dan via een inseminatie. Dus voor mijn gevoel was ik voor de zoveelste keer een half jaar aan het weggooien. Op dat moment was ik gewoon al zwanger dus ;-) Bij ons was er trouwens geen enkele reden te vinden waarom het maar niet lukte. Ik heb zelf puregon gespoten. kreeg er uiteindelijk twee eitjes mee. Is er bij jullie een probleem met de aanmaak van eitjes? Aangezien je vrijdag gaat kijken of er een is gegroeid? Wel spannend! Ik had een hele zweverige gynaecoloog die geloofde in positieve gedachten het universum insturen (we hebben er wat mee meegemaakt hoor haha) en dat soort dingen. Ik ben zelf totaal niet zo, maar hey.. als het werkt dan werkt het. Succes vrijdag!
M.V.A
Hallo CLXX, bedankt voor je reactie op mijn blog. Ik vind het fijn om een positief verhaal te lezen. Dit geef me dan weer een beetje hoop. Tuurlijk is het bij iedereen anders en heeft iedereen een eigen verhaal maar toch is het fijn om verhalen te horen van anderen. Vaak hoor ik alleen de verhalen van andere hoe snel ze zwanger waren. Dan heb ik helemaal het gevoel dat er iets mis is. Momenteel zit ik in mijn tweede ronde van clomid. De vorige keer reageerde mijn lijf er erg goed op. Vrijdag mag ik weer komen voor een eerste echo om te zien of er een follikel is gegroeid. Ik ben zo benieuwd maar blijf positef!