19 weken alweer

We zitten bijna op de helft. Misschien zijn we al wel over de helft heen. Je weet het maar nooit bij een tweeling. De kans dat ze rond de 37 weken worden geboren blijken toch best wel groot te zijn. Inmiddels weten we het nu 10 weken en het was wel heel erg wennen. Het is een drukte geweest in mijn hoofd maar ook in het gezin. Quin die aan het begin van de zomervakantie opgenomen is geweest in het ziekenhuis en de huizenjacht wat ook de nodige stress met zich mee bracht. Ik hoor mezelf het woordje bracht nog een keertje nalezen, maar het klopt. We hebben de zoektocht gestaakt!

Het leek ons toch beter om het wat rustiger aan te doen en de kleintjes te laten komen in een omgeving die nu voor ons enigszins vertrouwd is. We kennen de mensen om ons heen, het ziekenhuis, Quin gaat hier naar school en we weten waar we de boodschappen moeten doen. Als we nu ook nog is naar zo'n 200km verderop gaan verhuizen starten we echt op alle fronten helemaal opnieuw en ik denk dat menig persoon hier in het gezin dat op dit moment niet aankan. Dan doen we het voorlopig maar even zonder het feit dat er een familielid binnen 30 min. op de stoep zou kunnen staan. Daarnaast reken ik me soms helemaal suf, wat kost het wel niet 2 kleintjes erbij. De aanschaf van allerlei spulletjes. Bedjes, lakentjes, kleertjes, commode, tweelingkinderwagen, 2 maxi-cosi's, en dan nog maar te spreken over de luiers die erbij gaan komen. Want voor de eerste 2 á 3 maanden wil ik nog geen katoenen luiers gaan gebruiken. Dit alles heeft er voor gezorgd dat we dus nog eventjes "rustig" afwachten in ons volgend jaar te slopen huurstulpje.

Met de kleintjes gaat het gelukkig verder allemaal tot nu toe goed. Ze zijn goed bewegelijk en ook Quin heeft al kennis met ze kunnen maken. Zijn oogjes begonnen te glunderen toen hij ze voelde bewegen en riep heel hard:"dat zijn de baby's mama!" Toen wist hij het zeker, er zaten toch echt baby's in mama's buik. Nog anderhalve week en dan moeten we naar het UMCG voor de 20 weken echo. We moeten naar het UMCG omdat de kleintjes wel een eigen vruchtzak hebben maar de placenta delen en er dus een kans is op het TTTS, ook wel Twin To Twin Syndroom. Het ene kindje is dan de donor en de andere de gever, waardoor de kans groot is dat 1 of beide kindjes het niet overleven. Maar ik moet zeggen dat ik er aardig rustig onder ben, vooral omdat ik ze beide even goed voel bewegen en mijn buik ineens een stuk is gegroeid.