4 jaar geleden
Heb je haar weer...
Eerste keer zwanger en overbezorgd
Toen ik erachter kwam dat ik in verwachting was zei ik direct: 'Ik word niet zo'n overbezorgde zwangere, hoor'. Daar kwam ik dus even keihard van terug. Ik was wel degelijk zo'n overbezorgde zwangere. Misschien was het mijn onzekerheid, maar mijn instinct zei mij dat er iets mis was. Ik was meer in het ziekenhuis dan thuis vanwege HG, wat gelukkig minder werd met sondevoeding, maar liep daarnaast meermaals het ziekenhuis in, omdat ik mij zorgen maakte om de baby.
Ondanks dat ik steeds weer een kloppend hartje hoorde of een goede echo had, was ik er nog niet gerust op. Als ik weer naar binnen liep dacht ik: 'Ze zullen wel denken, heb je haar weer...' Gelukkig heb ik nooit de indruk gekregen dat dit ook daadwerkelijk werd gedacht in het ziekenhuis. Ik vond het zelf gewoon vervelend, ik wilde niet zo zijn. Maar ik wist zeker dat er iets niet goed was. Je hoorde een prachtig kloppend hartje en op de echo's was een perfect groeiende baby te zien. Waar maak je je zorgen om... Ik kon het rare gevoel niet naast mij neerleggen, maar kon gelukkig wel genieten.
Zeker toen de sonde eruit was, kon ik nog meer genieten. Tijdens weer een extra controle echo, merkte de gynaecoloog op dat ik wat minder vruchtwater had. Ik antwoordde direct: 'Zie je wel, ik zei het toch!' De gynaecoloog vertelde dat het nog steeds geen reden tot zorg was en dat dit vaker voorkomt. Tijdens de volgende extra controle afspraak was het vruchtwater nog steeds wat weinig, maar volgens de gynaecoloog echt nog geen reden tot zorg.
Met mijn stomme hoofd tikte in op Google: weinig vruchtwater. Doe dit gewoon maar niet. Het maakt je alleen maar bang, nog meer onzeker en in de meeste gevallen zit dokter Google er compleet naast. Tijdens mijn zoektocht op Google kwam ik een link tegen met een aandoening. Ik heb de informatie ademloos zitten lezen en voelde een soort van kalmte over mij heen komen en zei hardop: 'Dit is het'. Dit is wat er mis is. Ik had alle informatie geprint en meegenomen naar de gynaecoloog, ik was er 100% zeker van dat dit het was. De gynaecoloog niet. Ik mocht niet meer op Google kijken...
In mijn volgende blog lees je wat Dokter Google gevonden had en of mijn instinct klopte.
P.s.: Ik Google graag, maar ik raad het echt af, het maakt je alleen maar banger en zorgt dat je je nog meer zorgen gaat maken wat vaak niet eens nodig is.
Maartje_t
hh heel fijn om te lezen dat je zoontje kerngezond is en zich lekker ontwikkeld! Ik ben van nature wat dat betreft heel nuchter en maak mij totaal niet snel zorgen. Het was daarom ook heel tegenstrijdig om dit gevoel te hebben, want ik herkende mijzelf totaal niet en dacht ergens ook wel dat het vast de hormonen wel waren.
Maartje_t
Ahh heel fijn om te lezen dat je zoontje kerngezond is en zich lekker ontwikkeld! Ik ben van nature wat dat betreft heel nuchter en maak mij totaal niet snel zorgen. Het was daarom ook heel tegenstrijdig om dit gevoel te hebben, want ik herkende mijzelf totaal niet en dacht ergens ook wel dat het vast de hormonen wel waren.
Charlie591
Ook ik heb me door de hele zwangerschap bij vlagen verschrikkelijk druk gemaakt over alles. Er was ook wel regelmatig weer “een dingetje”: flink uitgezet niertje, teveel vruchtwater, te snelle groei, niet willen indalen. Ik was er van overtuigd dat er “iets” structureel vreselijk mis moest zijn. En? Niks aan de hand. Ja, dat niertje, dat werkt minder goed en was inderdaad flink uitgezet. Maar daar merk je aan de buitenkant niks van. Ons zoontje is kerngezond, altijd blij, ontwikkelt zich als een malle. Dit even als tegenwicht ? (ze zeggen altijd “moeders hebben gelijk, vertrouw op je gevoel”, maar ik heb me echt veel en veel te druk gemaakt, ook in de eerste maanden ma de geboorte. En dat met mijn nuchtere persoonlijkheid en medische achtergrond. Hormonen en vermoeidheid doen rare dingen met een mens ?)