Snap
  • Zwanger
  • hyperemesisgravidarum
  • hg
  • babynr1
  • kotsvoer

Groenkleurige wolk

De laatste tijd heb ik nogal niets te doen. Ideeën genoeg, tijd genoeg, alleen een groot gebrek aan energie. Dat begon eigenlijk al vijf jaar geleden. Dinsdag 16-3 5 jaar en 39.2 weken geleden om precies te zijn. 

Komende dinsdag wordt mijn grote droom alweer vijf. Een droom die niet rooskleurig was, maar eerder groenig. Voel je de bui hangen? Nou hier dan mijn verhaal. 

Bijna zes jaar geleden vonden wij dat het zover was. De pil door de prullenbak en we gaan ervoor. Dat kinderen krijgen niet iets is wat 1,2,3 gebeurd, dat wisten we wel. Dus met veel lol en geduld zijn we begonnen. Dikke verrassing dat ik de maand erop al niet ongesteld werd en een positieve test in handen had. Wauw! Wat iets minder wauw was, ik had net de dag ervoor mijn nieuwe contract getekend en zou 6 weken later aan een nieuwe baan beginnen. 

Na een week of acht vertelden we het onze naaste familie. Ik weet nog dat mijn moeder zei, ik heb nooit gespuugd, bij geen 1 zwangerschap (we zijn met 4) dag erna heeft ze het geweten. De hele keuken onder gekotst. Ik van flauw tijdens het spugen, dus 1 en al ellende. 

De dokter vrij snel gebeld voor medicatie. En met medicatie in m’n mik kon ik de hele wereld aan. Naja, voor een paar dagen. Na welgeteld een week te hebben gewerkt heb ik mij ziekgemeld. Lang leve de kotseritus. Maar joh, dat is alleen maar de eerste weken toch? Al vrij snel overgestapt op de primperran. Mijn nieuwe vriend in donkere tijden. Een par weken plat op bed waarin ik nauwelijks at en dronk. Ging het uiteindelijk ietsje beter. Met 18 weken ben ik over gestapt op zofran, waardoor ik weer wat meer kon eten en drinken en daar zelfs van kon genieten. Ik had eten dat ik need, dat kotst niet lekker. En eten dat heerlijk kotst. Een spekje, soft ijs of een tompouce is voor een tweede keer prima te doen. Zelfs zo goed, dat ik zes weken voor mijn bevalling carnaval stond te vieren. Met m’n vriendinnen en familie, met m’n dikke buik en een bak vol snoep banaantjes voelde ik me perfect. Klaar voor een bevalling. Na die klote zwangerschap moest het wel een droombevalling zijn zei een vriendin. Nou.....

In de komende weken zal ik waarschijnlijk nog meer momentjes hebben dat ik me zo voel, dus daarin zal ik het vervolg schrijven.