Gonal F, emoties en "Eigenwijze Eieren"

16-06-2016 07:00u 

Ik sta in de douche en terwijl ik mijn tanden poets verdwaal ik weer in onzekerheid en spanning. 
Mijn lichaam voel ik heel bewust. sinds ik 7 juni begonnen ben met Gonal F te spuiten ben ik zo emotioneel als het maar zijn kan, ik kan altijd wel goed en makkelijk huilen maar nu ben ik een grote "jankbal" :P Om muziek, om films, om het nieuwe balletje van de hond, wat ik over de schutting gooide in enthousiasme... overal huil ik om! maar moet er zelf wel een beetje mee lachen. 

Ik vind het allemaal zo spannend want vandaag om 09:30u hebben we de eerste echo om te kijken hoe mijn eitjes het doen.
ik vind het zo spannend dat ik bijna moet kokhalzen, dus besluit ik dat ik klaar ben met tanden poetsen en douchen en ga me aankleden. 

Als we buiten zijn met de hond ben ik nog redelijk rustig maar als we eenmaal in de auto zitten wordt ik steeds zenuwachtiger, 
ik ga dan altijd praten, praten en nog meer praten! Geert, die juist het tegenovergestelde is van mij in deze situaties wordt stiller en een beetje nukkig maar dat is wel logisch. Hij vraagt me of ik even stil wil zijn zodat hij kan opletten op de weg. Dan maar meezingen met de muziek haha. 

We lopen het ziekenhuis in maar eerst weer even voor de 4e keer deze morgen plassen. nog zo'n bijkomstigheid van de zenuwen. Voor de eerste keer is het rustig en bijna eng stil op de afdeling. maar dat vind ik persoonlijk niet zo erg. 

Koffie vraagt Geert? Ja lekker dat lust ik wel. Ik wacht ondertussen om ons aan te melden, dat eenmaal gedaan te hebben ga ik zitten naast Geert en dan is het weer wachten. We zijn altijd ruim op tijd dus moeten we een kwartiertje wachten. Dat dacht ik tenminste. om 10 over 10 komt de vrouw ons halen. Ze zegt dat het haar spijt, er kwam even een infuus tussen wat gezet moest worden. En dan vind ik het ook prima! Wie weet is dat bij mij ook wel zo dan. dat wil je toch in alle rust gezet krijgen. 

We stappen de behandelkamer binnen en worden nu geholpen door 2 nieuwe gezichten, een hele vrolijke jonge meid met een bos krullen en een iets oudere vrouw met kort haar. Ze stellen me meteen op mijn gemak. De glimlach op het gezicht van de jongste vrouw werkt aanstekelijk en heb meteen goede zin! 

"Zo, dus je bent hier voor de eerste behandeling in het ICSI traject?" Ja dat klopt zeg ik. "Je bent al begonnen met de Pil, daarna de decapeptyl en nu ook de Gonal F? Hoe voel je, je verder?" Nou, Emotioneel lach ik. Maar gelukkig merk ik dat vooral zelf zeg ik. Geert kijkt me lachend aan, ze heeft er zelf meer last van dan ik. ik vind het allemaal wel meevallen. En dat is dan voor mij wel weer heel fijn zeg ik dan weer op mijn beurt. "Oke, nou dat is altijd prettig haha! Zullen we dan even gaan kijken hoe het met je eitjes is?" Kom maar op zeg ik, ik vind het zoooo spannend. "Dat is heel begrijpelijk zegt ze kom maar"

Nou eerst de rechter kant: helaas kleiner dan ik had verwacht maar heb dan ook heeeeel hoog ingezet met mijn hoop en gevoel. de grootste was 12mm. er liggen er zo 4 ongeveer van tussen de 10 mm en de 12 mm. de rest is kleiner. Ik weet even niet meer hoeveel het er precies waren. 
en dan de linker kant: Even zoeken... ik vind dit zo'n vervelend gevoel! Maargoed het is voor een goed doel. De andere vrouw vraagt of ze even op mijn buik mag drukken om te kijken of dat wat scheelt in het zicht, Prima antwoord ik. dit is ook niet fijn maar dat verdrijft de andere pijn dan wel weer dus hou maar vast :P Aan deze kant liggen er 9 klaar maar kleiner dan aan de rechterkant. Ik voel even de moed in m'n schoenen zakken! Getsie ik had beter verwacht en spreek dit ook uit. Ze verzekeren me dat het echt niet zo slecht als ik denk. Dus ik kleed me weer aan en ga weer zitten. Betekend dit dat de Gonal F omhoog moet vraag ik? Ze zeggen dat ze even gaan overleggen met het team en dat ze me sowieso zondag willen terug zien. 

Oke prima! We bellen je even als de dosis Gonal F inderdaad omhoog gebracht wordt en dan zien we u sowieso Zondag om 09:00u zegt ze. We nemen afscheid maken de afspraak en ik loop met een dubbel gevoel het ziekenhuis uit. 

Ik vraag Geert wat hij ervan vind. We zien wel wat het zondag gedaan heeft. Meer kun je toch niet doen. Gewoon afwachten. 

In de  auto moet ik door een liedje bijna huilen maar meer als 2 tranen komen er niet, het is ook prima zo dat weet ik wel. het had veel slechter gekund. En daarbij, het is helemaal geen slecht nieuws! Ik moet gewoon nog even geduld hebben en dat weet ik zelf heel goed. 

Eenmaal thuis krijg ik een telefoontje. De Gonal F is van 112,5 naar 125 eenheden gegaan. Dus dat wordt vanavond even een nieuwe doses spuiten en afwachten tot zondag!! :)