Gezondheid is niet vanzelfsprekend!

Zoals jullie kunnen lezen in mijn profiel, ben ik moeder van twee fantastische kids. Een gezonde Hollandse jongen van 2,5 jaar. Een ondeugend en ondernemend mannetje. Hij gaat sinds vorige week naar de peuterspeelzaal. Dat is nog even wennen, na een jaar bij mama thuis te zijn geweest. In juni van dit jaar heeft hij een onwijs mooi zusje gehad. 

Die is helaas iets minder gezond. 

Op 19 juli gingen wij naar het consultatiebureau. Gewoon de vier weken afspraak. Niks aan het handje dachten we. Godzijdank was mijn vriend met ons mee. Want we kregen te horen dat ze een hartruisje hoorde. Dit tot onze grote schrik. We hebben hier nooit eerder iets over gehoord. We werden direct doorgestuurd naar de huisarts. Die hoorde dit ruisje inderdaad ook. er waren echter geen fysieke klachten. Dus konden we de week erop pas komen bij de cardioloog. 

Op 26 juli was de dag die je geen enkele ouder toewenst. Met je dan 6 weken oude dochter zit je bij de cardioloog. Plakkers hier, plakkers daar. ECG werd ons uitgelegd. Hier voelt ze niks van. Klopt. In één keer gelukt. Ze was erg rustig en liet het maar gebeuren. De cardioloog was een vriendelijke man. Legt ons naderhand goed uit wat er was. Inderdaad een fors gaatje. Maar geen zorgen, groeit waarschijnlijk vanzelf dicht. Kan wel even duren. We gaan het monitoren en dan zien we per keer wel verder. 

Ondertussen kabbelt ons leven verder. Tevreden met wat we hebben, voelen we ons gezegend met onze fantastische kinderen. 

26 augustus. Precies een maand later, zitten we weer bij de cardioloog. ECG gaat weer in één keer goed. Echo word weer gemaakt. Maar dan: het gaatje is niet groter geworden, MAAR het gaat hoogst waarschijnlijk niet vanzelf dicht. WAT? En vier weken geleden nog wel. Nee het is toch waarschijnlijk te groot. Nog niks om je zorgen over te maken, maar ze willen toch dat de kindercardioloog uit het wkz er even naar kijkt. 

Knal: alsof ze met tien man, een baksteen in je gezicht gooien. Zo hard komt zoiets aan. Er vanuit gaan, dat je twee gezonde kids op de wereld hebt gezet en dat blijkt dan niet zo te zijn, is niet te omschrijven. Ineens ben je niet meer degene die "dat niet overkomt". Ineens ben jij die moeder van een meisje die toch niet zo gezond blijkt te zijn. 

Op 31 augustus mogen we al in het wkz komen. Duimen dat het toch niet zo erg is als ik het nu midden in de nacht voel. 

Meisje met je mooie koppie: ik zal naast je staan bij alles wat de toekomst ons gaat brengen. Zowel positief als negatief. 

Lieve kleine vent: sorry dat ik er nu niet altijd voor je ben. Maar ik weet dat opa en oma dat wel zijn als papa en mama naar een afspraak moeten voor je zusje. 

Lieve grote vent: ik hou van je. En we vechten voor onze kids als leeuwen. En we houden vol tot we tevreden zijn met wat ze doen voor ons meisje.