Genieten van je zwangerschap: ja of nee?

Genieten van mijn zwangerschap: de vorige keer is het me niet echt gelukt. Pas net samen met mijn vriend belandden we in een enorme rollercoaster toen ik zwanger bleek van een tweeling. Vanaf 28 weken werd de zwangerschap zorgelijk omdat een van de baby’s niet meer goed groeide, en om de stress compleet te maken, zijn we in week 32 nog verhuisd. De laatste klusjesman was net een paar uur geleden vertrokken, toen in week 36 mijn vliezen braken. Drie uur later hadden we twee baby’s.

Ik weet niet hoe we hebben klaargespeeld, maar mijn huidige zwangerschap, van nummer drie, hebben we grotendeels doorgebracht in een verbouwing. Dat was bijna net zo stressvol als de verhuizing destijds. De ene klusjesman kreeg corona, de ander een hartinfarct, we hadden lekkage, mijn man viel van een ladder en de tegels en alle deuren kwamen beschadigd aan. Het was één grote déjà vu naar mijn vorige zwangerschap. Maar… het is klaar! Net vóór mijn 36e week van de zwangerschap van ons derde meisje. En omdat dit tevens mijn laatste zwangerschap zal zijn, heb ik me voorgenomen om nog even te genieten. De laatste klusjes te laten voor wat ze zijn en geen nieuwe klussen meer aan te nemen. Proberen te ontspannen – hoe lastig dat ook is met slapeloze nachten, nesteldrang, brandend maagzuur en lage rugpijn. Want als je die laatste weken niet ontspant, begin je aan je kraamtijd met 1-0 achterstand.

Dat laatste weet ik uiteraard uit ervaring. In mijn vorige zwangerschap was ik tot in de laatste weken bezig om verfvlekken van de vloer te boenen en dozen uit te pakken. Daarnaast moest ik elke dag naar het ziekenhuis voor extra controles van de baby’s. Het tijdschrift waar ik al jaren voor werkte, belde een week nadat ik met vervroegd verlof was gegaan (met 28 weken) dat ik niet meer terug hoefde te komen (wat natuurlijk gewoon zwangerschapsdiscriminatie was, maar ik had geen tijd en geen puf om er werk van te maken). Slapen met die enorme buik lukte niet meer echt en omdat ik door brandend maagzuur ook weinig meer kon eten, kwam ik in het laatste trimester niets meer aan, ondanks mijn steeds zwaarder wordende buik. Tegen het einde van mijn zwangerschap was ik óp. Ik had toen nog de hoop dat ik wel zou aansterken als de baby’s eenmaal geboren waren, maar dat viel op zijn zachtst gezegd nogal tegen. Want ik ontdekte wat iedere aanstaande moeder ontdekt na haar eerste zwangerschap: na de bevalling begint het eigenlijk pas.

Een wijze les die ik in mijn oren heb geknoopt. Dit keer probeer ik dus niet meer tegen de klippen op alles op orde te krijgen in de laatste weken. Dat ik niet uitgeput raak, is veel belangijker dan dat we de perfecte babykamer hebben. Toen eindelijk de nieuwe vloer in dat kamertje lag (nadat we weken tegen de betonnen ondervloer hadden aangekeken omdat het parket er wegens de lekkage volledig uit moest), heb ik dus weinig anders gedaan dan er een ledikantje in gezet. Er zitten nog een paar flinke scheuren in de muren doordat ze iets te hardhandig de plinten hebben verwijderd, maar daar heb ik gewoon zo’n leuke rieten speelgoedmand voor gezet. Ik spoor Olivier nog af en toe aan om een klusje te doen, maar ook met mate, want dat hij net voor onze kraamtijd geen burn-out oploopt is minstens zo belangrijk als dat ik niet instort. Genieten, dat is mijn motto, hoewel ik dat best een uitdaging vind. Want nu ons verbouwde huis klaar is voor gebruik, zit ik inmiddels in de fase dat ik alleen nog kan waggelen, drie keer per nacht moet opstaan om te plassen (en vervolgens niet meer in slaap val) en niet langer meer dan een uurtje op een stoel kan zitten. Genieten van een zwangerschap, dat doe je volgens mij vooral ná je zwangerschap. Als je alle kwaaltjes vergeten bent en je alleen nog dat gezellige getrappel in je buik herinnert. Maar ik ga het tóch proberen. Vanaf nu af aan ga ik eindeloos veel badderen, boekjes lezen op de bank, muziekjes afspelen voor de baby, slagroomsoezen eten en babykleertjes vouwen. En lol maken met de meiden, nu ik ze nog even alle aandacht kan geven. Zie de foto boven dit stuk – wat hebben we gelachen toen ze mijn en hun eigen buik mochten beschilderen. Intussen ben ik heel benieuwd of jullie kunnen of konden genieten van je zwangerschap? 

Laat het me weten onder dit bericht of stuur me een berichtje op Instagram (@mylittledutchdiary). Meer lezen over mijn vorige zwangerschap én de tijd daarna kan in mijn boek ‘O jee, het zijn er twee’.