7 jaar geleden
Geen kinderwens te bespeuren
Wat nu als je (nog) GEEN kinderwens hebt. Hoe reageert onze maatschappij daar nu op?
Nu je zo al een tijd een kindje hebt, kun je je absoluut NIET meer voorstellen hoe het is om GEEN kinderen te hebben, en vooral niet dat het mogelijk is dat het leuk is om lang over onderwerpen te praten die niets met jouw kleine mini-mens te maken hebben.
Zo waren Baby en ik op de vijfde verjaardag van mijn lieve neefje. De kamer zat vol met trotse ouders, grootouders en klein, spelend grut. Plots zag ik daar, op het hoekje van de bruine bank, een meisje zitten. Ik bekeek haar even. Geen rimpels. Strakke huid. Glanzend haar. Jeetje, zo was ik ook ooit. Ja, ik herkende haar nog. Een vriendin van mijn zus. Waarempel even oud als ik.
“Hallo,” begroette ik haar. “Jou ken ik wel. Had jij nou ook kinderen? Of niet?”
“Hoi,” zei ze terug. “Nee, ik heb geen kinderen.”
Er viel een korte stilte.
“Goh,” begon ik toen. “Hoe is dat eigenlijk? Ik bedoel, deze vraag krijg je vast vaker te horen?”
Ze knikte. “Vorige week ben ik zo wat gillend van frustratie de kroeg uit gerend. Weet je waarom? Het was elf uur ‘s avonds, en het ging al twee uur over hun kinderen en het zwembad! Daar wordt je toch helemaal simpel van? Mensen kijken me aan alsof ik een buitenaards wezen ben; de dertig gepasseerd, en nog geen dringende kinderwens!”