4 jaar geleden
Gaat het wel goed, kleintje?
Een paar weken terug schreef ik een blog waarin ik vertelde zwanger te zijn. We zijn nu een aantal weken verder en vanaf vandaag ben ik 15 weken zwanger!
Op wat pijntjes en een enorme vermoeidheid na, leek alles super te verlopen... tot gisteravond.
Gisteren vierden we de verjaardag van mijn man en onze zoon. In de avond ging ons zoontje bij opa en oma slapen en een paar vrienden van ons bleven om spelletjes te spelen.
Ik ging op een gegeven moment naar het toilet en schrok: bloed.
Ik zei nog niks tegen mijn man, maar ging naar boven en belde de verloskundige. Zij zou langskomen.
Ik in tranen naar beneden en verteld wat er gaande was. Iedereen was begripvol en vertrok. Een half uur later was de verloskundige er. Ze luisterde naar het hartje en dat deed het goed. Toch mochten we naar het ziekenhuis, waar de gyneacoloog een echo maakte. Alles zag er prima uit.
Vanmorgen was het bloeden minimaal en uiteindelijk ook weg. En toen... was het er weer. Ik bel de verloskundige weer, ze komt weer luisteren en nog steeds is alles goed. Ze belt met de gynaecoloog, maar die geeft aan dat ze niks kunnen doen. Zolang ik niet hevig bloed, dus een vol maandverband per half uur, hoef ik me geen zorgen te maken. En het bloeden moet met een week stoppen...
Hebben meerdere moeders hier ervaring mee? Want ik ben nog steeds niet helemaal gerustgesteld en vind het ook eng om naar het toilet te gaan. Bang om bloed te zien...
Kimzstr
Ik heb t/m week 16 bloedverlies gehad, zo erg dat het ineens langs mijn been afliep ook met stolsels (loop je dan lekker de hond uit te laten). Dit gebeurde 1 a 2x per week, iedere keer schrok ik en iedere keer belde ik de VK en mocht ik komen voor een echo. Of op de praktijk of in het ziekenhuis. Ik heb ondertussen een gezonde zoon van bijna een jaar. Als je bloedverlies hebt zou ik gewoon de VK bellen om even te luisteren, zo ben je toch weer gerust.
Anouk93
Ik heb tijdens de zwangerschap 2 keer een bloeding gehad. De eerste keer leek het vanuit de placenta te komen zeiden ze, de tweede keer had ik een botte trien die me niet geruststelde o.i.d. Nu heb ik een prachtige zoon van 4 maand. Het hoeft echt niets te zijn, maar het is enorm schrikken! Ik heb het de week na de bloeding rustig aan gedaan, geen seks en niet zwaar tillen. Probeer je niet te druk te maken, als het niet goed zou gaan met je kindje, zouden ze je het echt vertellen.
Kellen
Een bloedneus in je vagina haha. Sorry, maar ik vind de verwoording heel mooi. We hebben al een peutertje rondlopen, dus ik ben me bewust van alle zorgen en onzekerheid, maar hem kan ik zien en aanraken. De baby kan ik niet zien en nog niet voelen (soms denk ik wel iets te voelen, maar ik weet niet zeker of dat mijn darmen zijn of de baby). En het niet kunnen zien of voelen maakt de onzekerheid zo enorm groot ?
Polimini
Ik denk dat ze je geen zekerheid kunnen geven. Bij mij is het uitgelegd als soort van bloedneus alleen dan in je vagina. Je zou heel rustig aan kunnen doen en even geen sex hebben. Kijken of het dan minder wordt. Die onzekerheid moet je aan wennen als moeder zijnde. Want als alles goed gaat en je kind geboren is loop je ook nog de rest van je leven tegen onzekerheden aan. Hebben ze spikkels denk je is het geen hersenvliesontsteking zijn ze verkouden denk je krijgen ze wel genoeg adem ? en zijn ze stappen als ze 18 zijn drinken zie niet te veel? Helaas is het leven onzeker en als mama heb je dat dus dubbel op ? maar het is natuurlijk wel geweldig mooi die verantwoording voor je eigen kleine hummel ??