Frustraties rond het zwanger worden...

hmm waar zal ik eens beginnen...

In augustus 2013 hebben mijn partner en ik besloten om ervoor te gaan en te zien of het ons zou lukken om samen zwanger te worden...

We hebben 3,5 zeer zware jaren achter de rug gehad... Dat begon met er achter komen dat de ex van mijn partner hem besmet heeft met chlamydia, en mannen hebben daar 90% van de tijd geen klachten van, en toen we er zeker van waren dat we het heel goed met zijn 2 hadden vonden we het goed om zonder bescherming seks te hebben...

Met als gevolg dat ik besmet raakte en hele vage klachten kreeg, via huisarts een doorverwijzing gekregen naar een gynaecoloog... Die er een diagnose PCO aan vastplakte ... (PolyCysteus Ovarium Syndroom)

Ik mankeerde niks en kon naar huis... Ik vertrouwde de diagnose niet en heb een second opinion aangevraagd.. Waar ik opnieuw verwezen werd naar de gynaecoloog alleen een ander ziekenhuis...

Daar kwam er uit dat ik chlamydia had... Ik heb dus 3 maanden onbehandeld door gelopen... Ik baalde daar verschrikkelijk van en weet door mijn medische achtergrond heel goed wat dit voor gevolgen kan hebben voor een eventuele kinderwens in de toekomst..

Mijn lieve mannetje was en is nog steeds een super stevige pilaar die mij hier emotioneel goed in kon/kan steunen. We hebben er veel over gepraat en omdat we nog een paar jaar te gaan hadden voor we hier aan zouden beginnen, hebben we het naast ons neergelegd en we zien wel hoe het gaat tegen die tijd...

Vervolgens was het 2012 en we waren 1,5 jaar verder.. Mijn werkgever was lichtelijk ontspoort en had zelfmoordneigingen.. Ik nam al zijn problemen en stress mee naar huis en ik kan je wel vertellen dat het geen goeie uitwerking op je relatie heeft als je zo onder druk staat...

En die druk werd nog eens verhoogd door het feit dat mijn moeder zomaar in eens van de 1 op de andere dag op 50 jarige leeftijd van ons weg viel... Zonder aankondiging of ziekte bed was daar de beslissing wanneer en hoelaat de stekkers eruit getrokken moesten worden want mijn moeder was hersendood verklaard...

Ik weet hoe het is gegaan en de rottijd die erna kwam en de rotzooi aan erfenis/ nalatenschap stress die erachter weg kwam... Soms denk ik er aan terug en snap nog steeds niet hoe ik het allemaal gedaan heb en dat mijn lief en ik er zo sterk samen zijn uitgekomen...

Ja de ruzies liepen soms hoog op door de spanning maar we zijn er samen zo goed en sterk van geworden, dat we gewoon weten dat we eigenlijk wel een hele stevige basis hebben..

Vervolgens heb ik in 2013 een terug val gehad van stress afkickverschijnselen dat ik problemen met mijn hart kreeg... Ik blijk een tachycardie te hebben (mijn sinusknoop in het hart is licht prikkelbaar waardoor mijn hartslag te hoog kan worden) .... Verder goed gezond maar omdat ik zoveel stress door alle jaren heen heb gehad en maar door bleef gaan krijg je soms dat je lichaam er heel vervelend op reageert als je daar mee stopt....

Het jaar 2013 hebben we dan ook gebruikt als afsluiten, dingen een plekje geven, en eens voor ons zelf keuzes te maken i.p.v. Altijd voor een ander klaar te staan en dingen te doen...

Het ging zo goed dat we in augustus 2013 besloten hadden om toch maar eens een poging te wagen en voor onze kinderwens te gaan...

Mijn medicatie om laten zetten, naar zwangerschap vriendelijk, gestart met voorbereidende vit mix en foliumzuur... Etc...

1e 3 mnd met veel lol een beetje klussen en met regelmaat rondom de eisprong...

De 3 mnd daarna toch maar temperatuur meten, om de dag tot elke dag seks op de vruchtbaarste dagen...

Maar ook dit mocht niet baten... Je gaat aan jezelf, en aan elkaar twijfelen, elke keer als je dan toch ongesteld wordt is een teleurstelling en de ene maand kun je het beter verdragen dan de andere maand...

Ik dacht weet je wat ik ga toch nog eens kijken of ik niet iets over het hoofd gezien heb..

Aangemeld op de site van het forum stichting vit B12 tekort... Situatie uitgelegd en de eerste vraag die ik kreeg was welk merk injecties ik gebruik... Ik spuit mijzelf elke 4 week 1 injectie.. Ik gebruik(te) het merk centrafarm en dat blijkt de preparaat benzo-alcohol te bevatten.. (Heeft als werking bij sommige/veel mensen als natuurlijke anti-conceptie) .... Dus die dan ook maar om laten zetten naar een ander merk (takeda van nycomed) ...

De afgelopen cyclus was dus letterlijk nieuwe ronde nieuwe kansen...

Vervolgens werd mijn NOD, 5 dagen overtijd... En daarbij zeggende dat ik nooit overtijd ben en een zeer regelmatige cyclus van 26 dagen heb... Dus de spanning was heel groot en hoopte eigenlijk op valentijnsdag een positieve test te hebben.... Maar die bleef maar op 1 streepje staan... Dus dan ga je van alles bedenken waarom dat is etc...

Maar op zaterdag wisten we het antwoord en werd ik toch weer ongesteld... De teleurstelling was erg groot en we waren er beide behoorlijk door van slag...

We hopen deze nieuwe cyclus meer kansen te hebben...

Maar het is wel zwaar... Ik heb de bevalling van mijn beste vriendin vorige maand mogen begeleiden, en 2 andere vriendinnen zijn ook afgelopen weken bevallen, er zijn nog 5 andere in mijn omgeving zwanger...

Mijn beide zusters zijn gezegend met een stel kids...

Ik voel mij soms best wel heel erg knullig, ik ben inmiddels 31 en we zijn nu 7 cyclussen verder...

En het is erg frustrerend om van anderen te horen oh je moet niet opgeven het komt vast goed...

Maar degene die dat zeggen hebben zelf geen ervaring met 'mislukte' pogingen en de frustraties van het proberen en het niet lukken...

Zo ik moest het even van mij af schrijven en ik weet ook wel dat ik niet de enige ben, en dat iedereen die je advies geeft het goed bedoeld maar de emoties die ermee gepaard gaan die kunnen ze helaas niet wegnemen dat moet je zelf of samen met je partner doen...

En de de slaapkamer of seks moet wel leuk blijven...

Er zijn vast veel vrouwen die zich net zoals mij voelen en/of nog wel meer ellende door gemaakt hebben...

Nou de schouders eronder, borst vooruit en opgeheven hoofd, bieden we deze cyclus de nieuwe kans die het verdiend... ...... Vol hoop ......