Foutje van de Gynaecoloog?

Echt bijkomen zit er niet in. Het liefst was ik nog even lekker in Center Parcs gebleven, vooral het stukje nergens een klok te bekennen deed me goed, maar het dagelijkse leven gaat ook gewoon door. Mijn buik groeit bijna met de dag en ik pas nu officieel mijn normale broeken en shirtjes niet meer. De klachten die ik al had zijn redelijk hetzelfde gebleven alleen heb ik wat last van mijn rechterlies en steeds meer harde buiken. Deze zijn zo hard dat wanneer ze weer "oplossen" er een stroom van warmte door mijn rechterbeen heen gaat waardoor ik telkens het gevoel heb dat ik spontaan in mijn broek plas. Gelukkig begint het nu een beetje te wennen en weet ik dat het met mijn buik te maken heeft. Maar in het begin moest ik toch steeds even voelen of het niet echt zo was.

Ik heb een naam op mijn afsprakenkaart staan van een gynaecoloog waarvan ik niet meer precies weet welke het ook alweer is. Stiekem hoop ik dat ik de persoon nog niet ken want er is er 1 die bij mij geen goede eerste indruk heeft achter gelaten. Wanneer we worden geroepen blijkt zij het toch te zijn. Dit keer lijkt ze wat begripvoller en geïnteresseerd. Na een kort gesprek gaan we door naar het onderzoek. Al snel weet ze te vertellen dat 1 van de kleintjes toch wel erg groot is en de andere een stuk kleiner. Waarbij ze ook verteld dat links met het hoofdje naar beneden ligt en rechts in stuit. Dan zouden ze allebei dus gedraaid zijn, of heeft ze het voor zichzelf nu mis. Want zover ik begrepen heb hadden ze met de 20 weken echo al bijna geen ruimte meer om nog te draaien.

Ze doet een aantal metingen en als ze klaar is en de resultaten wil uitprinten is ze ineens de gegevens van kindje 1 kwijt. Na even zoeken heeft ze het weer gevonden en gaan we de gegevens in de tabellen vergelijken. Volgens haar metingen zou kindje 1 al ongeveer 1000 gram moeten wegen en kindje 2 maar 680. Dit is een groot verschil wat zou kunnen wijzen op een begin van TTS (Twin- Transfusion- Syndroom) daarom wil ze ons graag over een weekje terug zien om te kijken hoe groot het verschil dan zou zijn.

Als we naar buiten lopen heb ik geen goed gevoel bij het onderzoek. Niet dat ik bang ben voor de TTS maar ik heb het gevoel dat ze de metingen niet goed heeft verricht en dat ze de kindjes door elkaar haalt. Want als ik mijn buik voel dan voel ik de kindjes nog net zo liggen als met 21 weken en ik voel toch echt voetjes in mijn rechterzij en een kontje linksonder. We geven haar het voordeel van een twijfel en gaan kijken wat de resultaten zullen zijn bij het volgende onderzoek.