Foodzilla & Free Willy

Ja…..het begon allemaal met zo’n goede instelling…..

Ik was heerlijk fit. Drie keer per week fitness en gezond eten (oke, oke heb McDonalds verslaving, maar at vrij netjes!) Ik woog 53 kilo met mijn 1.65 dus was best trots op mijn lichaam. Dat lichaam wilde ik dan ook graag houden! Of tenminste…na de zwangerschap weer terugkrijgen.

De eerste maanden was ik dan ook druk in de weer met fruit, groente (eventueel in smoothies gegooid), nootjes, water en andere gezonde variaties voor mijn zwangerschapsdieet. Wat voelde ik mij goed! Gezonder dan in die tijd ben ik nog nooit geweest! Mijn haar glansden, lange nagels waren een feit, de hele tijd een big smile on my face en mijn buikje dat ik tigduizenden keren insmeerde, begon wat op te bollen (zette hem graag uit). En toen begon het verval…….

Het begon met spugen…..of nee eigenlijk niet. Ik moet je een geheimpje verklappen…..ik stopte met fitness. Ik weet het, superslecht! Ik had mij ineens in mijn hoofd gehaald dat fitness veel te gevaarlijk was voor de baby (onzin uiteraard), maar eigenlijk had ik gewoon geen energie en vond ik het onzin om te sporten als ik toch dik word (dom gedacht!). Ik bleef dus s’ avonds lekker bankhangen met mijn vriend helemaal blij onze handen op mijn buik, een zak chips voor hem en een paar ongezouten nootjes voor mij.

En toen begon het spugen….

Alle smoothies, nootjes en groente kwamen er bijna gelijk weer uit. De geur alleen al liet mij kokhalzen….10x raden wat ik wel kon verdragen…

Juist ja….junkfood! Zoals ik al zei ben ik verliefd op de McDonalds….wij zijn gewoon voor het leven aan elkaar verbonden. Maak mij s’ nachts hiervoor wakker en je hebt mij blijer gemaakt dan een tochtje naar Disneyland (nee wacht…..doe Disneyland en McDonalds bij elkaar en je hebt mij de beste dag van mijn leven gegeven)

Daar gingen we dan. McDonalds had ik een abonnement voor kunnen hebben (ze herkende mij daar nu zo langzamerhand….best gênant, maar stopte mij niet!), pizza kon ik eten als tussendoortje en chips slingerde altijd wel ergens rond. Zoete dingen moest ik niet echt. Tenzij de eerder genoemde junkfood niet in de buurt waren. Zo slecht gewoon!

Ik dacht, als we op stap gingen, niet aan wat we waar konden kopen, maar waar ik wat kon eten. Ik stippelde zo een hele route uit!

Voorbeeld: Scheveningen: Bij het vishuisje een bakje kibbeling, dan de boulevard op en even stoppen bij de Churros tent, op naar een strandtent voor een patatje met kroket en als toetje de McDonalds voor een ijsje…of twee.

Mijn vriend werd er gek van! Maar als hij ook maar een beetje aanstalten wilde maken om er iets over te zeggen…..

Ik was dan ook wel echt een regelrechte b*tch geworden als het ging over eten. Ik besloot wanneer we gingen eten (vaak) en waar we gingen eten. Gebeurde dit niet? Dan barstte ik of in tranen uit (hormonen) of kon ik de hele dag iedereen die in de buurt kwam afblaffen (hormonen?)

Ik merkte al snel dat ik wat boller werd….of nuja mijn buik en borsten zag ik dan alleen. Want ja, mijn buik werd dikker door de baby en mijn borsten door de melk. De rest? Zag ik gewoon niet. Als ik nu naar foto’s kijk toen ik 8 maanden zwanger was…..schaam, schaam!! En ik werd gewaarschuwd hoor! Mijn pa floepte het er gewoon zo uit; “jeetje wat ben je dik!”. Toen was ik volledig niet beledigd: “Ja goed he? Baby groeit goed!”….Hoe bedoel je bord voor je kop?

Zelfs toen ik voor mijn keizersnede gewogen werd en er stond 72 kilo op de weegschaal (grote ogen van de verpleegster) glimlachte ik vrolijk.

En toen kwam de waarheid boven……ikke met dikke flapbuik met beetje striae, dikke onderkin(nen), flaparmen en uitgezakte tieten…Jep, baby was eruit en mijn ogen werden weer geopend. What the hell?! Was ik dat in de spiegel?! Ik leek wel een orka….een leeggelopen orka dan! Hoe krijg ik dit in godsnaam weer goed?

Huilen dat ik deed joh! Wat was ik veranderd in een varkentje…..en zooo mijn eigen schuld. Mijn familie kwam eerst met de eigen schuld, dikke bult- verhalen, maar al snel was het….komt wel goed hoor schatje. Echt niet!!! Dat kon niet!! Hoe kon deze blubberbuik ooit weer weggaan? En dan dat lelijke, dikke onderbuikje…hadden ze het niet wat strakker kunnen aantrekken bij het naaien van de keizersnede?

Onnodig te zeggen dat ik meteen na de keizersnede de junkfood liet vallen….een tijdje dan….

Nu zijn we bijna 1,5 jaar verder en weeg ik 60 kilo. Junkfood is stiekem nog wel steeds mijn verslaving…al probeer ik zo gezond mogelijk te eten…of nuja….beter te eten. Mijn dochtertje moet natuurlijk aan de groente, dus mamma ook. Fitness ben ik mee bezig, maar niet meer zo fanatiek (waar haal je de energie en tijd vandaan met een hyperactieve peuter?), maar helaas zullen de striae en de (in mijn ogen) lelijke borsten blijven.

Volgende zwangerschap ga ik het weer proberen……de Doutzen Kroes…….