Every superhero needs a sidekick

Het is nog maar kort,  en ook nog niet iedereen weet het. Ik wil de goden niet verzoeken dus braaf wacht ik met het nieuws aan iedereen te vertellen tot de 12 weken.toch schrijf ik het hier: Ik ben bijna 10 weken zwanger. We hebben het hartje al zien kloppen. Natuurlijk blijft het nu nog spannend, maar ik probeer er al wel van te genieten. En dat gaat met zo'n heldje in huis helemaal vanzelf.

Onze kleine man van "hoeveel maanden was het ook alweer" (21 maanden). begrijpt er nog niet zo veel van. Alleen dat een baby nu in een buik zit. Hij wijst op zijn eigen buik. Het shirt gaat omhoog bij papa en zelfs bij oma of opa. Pas als hij bij mij is aangekomen, krijgt hij de vrolijke bevestiging dat hij goed zit. Er zit een hele kleine baby in mama haar buik. Het is dan ontroerend lief als hij een kusje geeft. 

Dit ritueel herhaald zich een paar keer per dag. Ondanks dat je bij mijn man zou denken dat er een baby'tje in zijn buik zit, zeggen we dat er bij papa alleen maar eten in de buik past. Bij tante zeggen we dat er net een baby'tje uit is gekomen. Zijn kleine nichtje. In zijn eigen buikje zit natuurlijk veel melk.. Wat fruit, want dat eten helden,  en een koekje. Bij oom zit er vooral wat poep in de buik en bij opa en oma snoepjes en chocolade. 

Maar bij mama, ja daar zit zijn kleine broertje of zusje. Heel lekker warm en veilig beschermd. Mama zorgt voor het kleine babytje. Het volgende heldje in huis.