En toen ging de voordeur open

En toen ging de voordeur open....

Mijn hart klopte in mijn keel, hij riep naar boven; ik laat de honden even uit hoor dan kom ik eraan. Ik reageerde direct met het antwoord dat hij eerst beter naar boven kon komen. Daar zat ik op bed met het doosje, zweet handen en een hart die het bijna begaf zo hard dat het klopte. De adrenaline gierde door mijn lijf. Kom even zitten zei ik en trek je jas even uit. Tranen in mijn ogen en de paniek die ik zag op het gezicht van mijn man. Hij wist dit was serieus.. ondertussen had hij de ergste scenario’s in zijn hoofd. Want wat ik hem nu ging vertellen had hij nooit verwacht. Ik gaf hem het doosje met de 2 testen erin. Even leek de tijd stil te staan en zag ik zijn blik veranderen. Ik in totale spanning wachtend op zijn reactie, dit leek uren te duren. Maar eigenlijk keek hij direct weer naar mij. Echt waar ? Zei hij.. ik zie de tranen in zijn ogen schieten en ik hou het helemaal niet meer. Tranen van geluk stromen over mijn wangen en vol trots zeg ik ja echt waar ! 

Na veel ongeloof en geknuffel gaat hij snel de honden uitlaten en hebben we het hierna over de toekomst. En over het wat nu? Samen bespreken we wat zaken en beslissen de volgende ochtend direct met de verloskundige praktijk te bellen. Het was een vreemde nacht met weinig slaap. De volgende ochtend hebben wij gebeld voor een afspraak en 2 januari konden wij al terecht. Tot die tijd nog in volle spanning. Want bij beseffen meer dan ooit hoe bijzonder dit moment is.