En dan kom je er na 2 maanden achter

8 mei 2016 moederdag op de camping met onze 4 jongens en mn vriend, werd mamma in t zonnetje gezet. (Ons verder nog geen besef en benul van wat we later ontdekte)..

Die zelfde avond zouden we naar mijn ouders gaan, om daar te eten met schoonzus broerlief, hun kleine, mn zusje en zwagertje. Al wist ik toen niet dat mn vriend me zou vragen.

Ik had t ook niet zien aankomen...Omdat hij zo leek t een ode aan moederdag bracht, dat dat t eigenlijk wel elke dag is. Dacht nog das lief, waarop ik nog grapje dan hoef ik dus ook niet meer te koken...en zo vervolgde hij zn verhaal en vroeg hij in eens of iet m wilde trouwen..(waarop ik uit ongeloof nog n zetje gaf en zei ga weg...geloofde t niet al biggelde de tranen  over mn wangen. Na dat natuurlijk volnondig JA gezegt. (Onze ouders hadden we t al laten weten, maar goed die zouden t stil houden naar de rest).

Zo gingen we die avond naar mn ouders waar mn vriend en ik naast elkaar gingen zitten en dus alle namen van aanwezig opnoemde en vertelde dat we wat wilde vertellen.

Waarop er al iets viel van "je ben zwanger van nr 5" uhh neej...en zo stak ik mn hand op om de ring te laten zien en vertelde dat kenneth me gevraagd had. (Felicitaties volgde)

Maar goed wat we nu weten en toen nog niet wisten is dat nr 5 zich al gemeld had.

Daar kwamen we zelf na 2 mndn achter..en nu!! Bij de voorafgaande miskramen beide keren meteen last van bekken instabiliteit. Waarop ik nog voor dat we dit wisten zei tegen mn vriend, dat is t allemaal niet waard als ik door zo iets niet voor de mannetjes kan zorgen. En we hadden eigenlijk t hoofdstukje afgesloten...niet wetende van wat we nu weten. ((Ja en nu..t eerst waar we t over hadden Hoe gaan we dit vertellen!! Aan ouders en familie.))

Terwijl we daarmee worstelde dacht ik iemand die slecht zat er mee te kunnen opbeuren. (Erstig ziek, vol aan de kuren) zodat ik toch enigzins ff mn stukje kwijt kon.. vertelde dat ik wat te vertellen had en ze begon meteen met je ben zwanger! Ja klopt t is nog pril...maar goed zei nu druk met Hoe gaan we t de rest vertellen. (En we wilde t dit keer ook echt op n leuke speciale manier doen) echter nooit voorzie  dat toen ze zei dit voorzichtig te houden ze t wel aan mn oom (haar broer) vertelde. Die voor als volgend mn ouders feliciteerde toen mijn oudets bij hun n bakkie kwamen doen voordat mn ouders op vakantie gingen. 

En ook niet verwacht dat ze t ook nog eens aan mn ouders even vertelde onder t mom zit met n groot geheim (ben nog steeds niet bij dr langs geweest, ergens nog boos op dat ze dit zo gedaan heeft en t moment van kenbaar maken van ons nieuws dus echt niet geworden is zoals we t hadden willen doen).

Alles moest in n sneltreinvaart stukje aan opa en oma getikt...en n echo foto er bij net als naar broer en schoonzus en zwager en zusje.

Maar goed de aanleiding voor t snel moeten doen was dat mn eigen moeder mij feliciteerde, kon wel janken..dat dit nieuws zo naar buiten gebracht werd. En terwijl ik dit tik merk ik dat t me nog steeds wel dwars zit...alles bij ons loopt anders..miss had t zo wel moeten zijn!! Maar jammer is t wel..dat we t niet op n leuke manier hebben  kunnen doen, en dat t door de hele situatie zo droog bij iedereen binnenkwam daardoor.

Inmiddels zijn we dinsdag 15 wkn en maak ik me druk...gister gevallen met mn neefje in mn armen op m heup. (De klachten bleven zo fijn  uit, rug ging beter, voelde mn bekken 1x aan de rechterkant en nam weer af).

Maar goed na die val...lijkt t aan beide kanten getrickert..en kan wel janken. 

Waarom..De een gelooft t de ander niet maar als je aangekaart (spiritueel) krijgt wil je t risico nemen in n rolstoel te komen. Dan denk je echt wel na, maar goed, dan kom je er achter dr groeit n kleintje in je...weghalen is voor ons geen optie, maar t risico van in n rolstoel te komen zitten ivm klachten laat je wel even 2x denken. Blij als dat ik was dat t tot zo verre goed ging. Zo ongerust ben ik nu...Misschien onterecht, maar maak me echt druk wat deze val te weeg gebracht heeft...en wat t verders doet in deze periode enne maanden die nog volgen...

Fingers crossed of te wel houd mn vingers gekruist...

Ben benieuwd naar jullie ervaring..Tussen weten en kiezen en beslissen. .Hoe gingen jullie om met dat het leuke nieuws anders uitpakte!!