Eindelijk is het zo ver

Ondertussen zijn we al ruim 2 jaar en een aantal maanden verder, maar het is nu dan toch gelukt. 

Zoals altijd voor dat mijn menstruatie zich aandient had ik een week voorafgaand last van misselijkheid, stemmingswisselingen, moeheid en pijnlijke borsten. Nu valentijnsdag eraan kwam, zo'n 3 dagen voordat ik ongesteld moest worden, wilde ik graag die dag al een test doen. Als deze dan positief zou zijn, dan kon ik mijn man leuk verrassen. Helaas was deze test negatief. Toch voelde ik me op een één of andere manier toch anders dan normaal. Hierom besloot ik, na veel twijfelen, op zondagmiddag 16 februari, toch nog een test te doen. Terwijl ik op de achtergrond naar Netflix aan had staan tikte de 5 minuten weg. Ik keek naar de test en zag dus echt een heeel licht lijntje. Zag ik dit nu goed?!? Ik richting het raam om nog eens met goed daglicht te kijken. Ja.. er is echt een lijntje. Ik zakte op de bank en moest het even laten bezinken. Ik voelde van alles en de tranen stroomde over mijn wangen. Nu was het volgens mijn schema zo'n 1 dag voor dat ik ongesteld moest worden, dus ik besloot het nog even stil te houden en de volgende dag s'ochtends vroeg nog een test te doen. Zo gezegd zo gedaan, ik op maandagochtend 06:00 deed de test (ik deed er 3 tegelijk, want hee waarom niet). Ik had één action test en twee kruidvat testen. Alle drie waren positief. 

In plaats van dat ik er een leuke verrassing van maakte voor mijn man, liep ik rechtstreeks naar de slaapkamer om het te gaan vertellen. 

Manlief lag nog heerlijk te slapen. Ik deed zonder na te denken het grote licht aan in de slaapkamer en riep ''schat... volgens mij word je papa''. Met zijn ogen half open (want ja dat licht is natuurlijk gewoon super k*t als je net wakker bent) keek hij me verdwaast aan. Snel ging hij rechtop zitten en pakte me beet. Beide nog steeds licht geschokt zaten even samen nog in bed. Wanneer het zolang heeft geduurd dan verwacht je het op een bepaald moment niet meer. Vol geluk begon onze dag. 

Na ongeveer een week heb ik een afspraak gemaakt bij de verloskundige. Ik heb niet gelijk gebeld, omdat ik het toch heel spannend vond en ook enigszins bang was dat het toch mis zou gaan. Met ongeveer 7 weken hebben wij onze eerste echo gekregen. Gelukkig was dit voordat de Corona ook in Nederland uitbarstte en mocht mijn man nog mee naar binnen. Hier zagen we een prachtig kloppend hartje <3 

Toen ik ongeveer 11 weken moest zijn kreeg ik mijn termijnecho. Ook deze echo zag er gelukkig goed uit. Wel ben ik hier zo'n 5 dagen teruggezet. 

Qua kwaaltjes ben ik wel de pineut. Alle cliché kwaaltjes zijn bij mij voorbij gekomen, maar ik heb het er met veel liefde voor over.  

Wij verwachten ons wondertje op 28 oktober 2020.

Vanaf nu zal ik regelmatig een stukje schrijven over mijn zwangerschap, de aankondiging bij familie en alles wat erbij komt kijken :)