Eerste echo!

Na een paar weken vol buikkrampen en rugpijn kreeg ik vandaag eindelijk antwoord op de vraag die al weken door mijn hoofd spookt. Is het mogelijk dat er na zo veel pijn een gezond kindje in mijn buik zwemt? Ik droom al een paar dagen over knipperlichtjes die niet snel genoeg knipperen en boontjes die er ernstig misvormt uit zien. Ik was dus min of meer op het ergste voorbereid..

Ik was zenuwachtiger dan ik van te voren verwacht had toen ik een lange vrouw in een witte jas een hand gaf. Gelukkig was ze zelf erg rustig wat mijn hartslag ook iets naar beneden bracht. Ik mocht gaan liggen en mijn shirt om hoog doen (van binnen maakte ik een vreugdedansje want ik had enorm opgezien tegen een inwendige echo).. Na mijn opgezwollen en pijnlijke darmen bewonderd te hebben was daar toch eindelijk iets te zien! Maar omdat het een erg vroege echo was wilde de lange vrouw in jas toch heel graag even aan de binnenkant kijken hoe alles eruit zag (shit!). Onder het mom van 'over 7,5 maanden kan ik toch moeilijk aan iedereen vragen hun ogen dicht te doen' trok ik mijn broek uit, here I go! Even doorbijten, maar dan heb je ook wat!

Met trots kan ik jullie dus ook mededelen: wij krijgen een perfecte boon met een perfect knipperlichtje!