Een tijdelijk afscheid van mijn hardloopgroepje

Samen gingen we elke maandag avond onder begeleiding van een hele lieve trainster rennen. We begonnen echt bij niks. Allemaal geheel zonder ervaring. Een halve minuut achter elkaar rennen was onze eerste prestatie.

Ondertussen zijn we in april en dus al weer driekwart jaar verder. We trainden nu voor de 10 kilometer en deze was niet ver weg meer. In het begin hadden we dit niet kunnen dromen. Natuurlijk zijn er menig dames afgevallen tijdens de rit maar we zijn met z’n 6-en overgebleven. Een ontzettend gezellig, leuk groepje.

Toen ik zwanger probeerde te worden wist ik al dat dit een moeilijk punt zou worden. Natuurlijk zou ik het niet redden om gewoon mee te blijven trainen met deze dames. Maar die gedachte viel mij zwaar, afscheid nemen van dit leuke groepje. Toen de zwangerschap ook nog eens heel snel realiteit was wist ik dat dit afscheid er echt aan zat te komen. Toch besloot ik zo lang mogelijk nog door te gaan. Helaas merkte ik al snel dat mijn ademhaling niet mee werkte en mijn tempo steeds trager werd. Van een van de voorste van de groep werd ik de achterste van de groep en daar had ik mentaal toch best wel moeite mee.

Ik raakte enorm gefrustreerd dat het lopen niet meer lukte zo als ik wou en ik heb toen besloten dat ik toch beter met een zwangerschapsgroepje mee kan gaan doen in plaats van dit door te blijven duwen. Zo heb ik aangegeven dat het mijn laatste keer zou worden. En had ik besloten niet meer met de 10 kilometer in het bos mee te gaan doen. Wel ben ik in de app groep gebleven om toch nog enige contact te houden met de dames. En zo kwam het idee dat ik na hun 10 kilometer (wat volgens mij uiteindelijk wel wat minder geworden was) rondje op de thee zou komen bij de trainster om het nog even gezellig af te sluiten. Dit was enorm gezellig. Ik kreeg zelfs nog een klein cadeautje voor de kleine gup in mijn buik. En afgesproken hebben we dat als de dames iets anders gaan doen dan hardlopen (zo kwam het idee van potten bakken al even langs) ik gewoon weer zou aanhaken. En natuurlijk doe ik gewoon weer mee na de zwangerschap, al zal ik dan wel weer even moeten opbouwen.

Wat is het toch leuk om zo een groepje gevonden te hebben, en dit afscheid zie ik dan maar als een tijdelijk iets. Voor nu ga ik mij lekker richten op andere leuke groepjes met zwangere dames en tussen door probeer ik zo nu en dan toch nog zelf te gaan rennen.