Een roze wolk?? Uhm nee

Een grote roze wolk?

Hoe leuk is het om van vrienden te horen dat ze hun eerste kindje verwachten? Hoe leuk is het om hun op een geweldige roze wolk te zien, maar hoe roze is deze wolk eigenlijk?

Volgens mij heeft bijna elke zwangere vrouw wel eens een boek over de zwangerschap gelezen, of informatie opgezocht op internet. Alles wat je leest is positief of word een hele positieve draai aan gegeven. Waarom staat er nergens geschreven hoe het daadwerkelijk is? Misschien ben ik er wel een beetje negatief over, omdat ik niet de makkelijkste zwangerschappen heb gehad, maar ook ik heb van heel veel dingen genoten.

Natuurlijk is het geweldig om een positieve zwangerschapstest te zien en een kloppend hartje op de eerste echo. Natuurlijk is het geweldig om je buik te zien groeien en de eerste trapjes te voelen. Natuurlijk is het elke keer geweldig bij de verloskundige als je jullie kleine spruit rond ziet zwemmen in je buik. Natuurlijk is het een wonderlijk idee dat zo een klein baby’tje kan groeien in je buik. Ja wat dat betreft is het zeker een grote roze wolk, en in ook heel wat gevallen natuurlijk een blauwe wolk.

Als je net zwanger bent is iedereen rond om je heen positief, ze vertellen de mooie verhalen van de zwangerschap, maar is een zwangerschap wel zo mooi? Zijn er ook mensen die je de gênante kanten ervan vertellen?

Denk eens  terug naar je eigen zwangerschap of naar hoe jij een zwangerschap voor je ziet. Zijn er vrienden die jou vertellen over de negatieve feitjes. Zijn er mensen die vertellen dat ze elke ochtend boven de wc hebben gehangen omdat ze over moesten geven, dat ze flauw vielen omdat hun ijzer gehalte te laag was, of dat bij elk trapje dat ze kregen het maagzuur spontaan omhoog kwam en in hun keel brandde? Heeft er iemand jou verteld over dat je gaat boeren en scheetjes niet altijd meer op kunt houden. Het 100 keer per dag naar de wc gaan en over je negatieve hormonen maar te zwijgen. Is er iemand die van te voren heft verteld dat je ruzie zou krijgen met je man omdat hij een verkeerd pak vla mee had genomen uit de winkel. Dat je naar elke 50 meter die je zou lopen het liefst 2 uur in bed zou willen liggen omdat je dood op was. Dat zwanger zijn eigenlijk heel erg slecht is voor je gebit, elke dag overgeven tast  je tanden heel erg aan. De discussies over de perfecte naam en dan denk je hem te hebben, maar dan veranderd hij nog 30 keer. Het niet naar de wc toe kunnen en van het persen aambeien krijgen en de striae van je lies tot borst.

Dan krijg je ook nog de goede bedoelde verhalen over de bevalling. De ene is nog erger als de andere. Van 3 uurtje tot 30 uur, baby’s die klem zitten en een totaal ruptuur. Laten we maar zwijgen over de bevalling. Dat je met je billen bloot ligt voor minimaal 3 man en dat er zomaar een schaar tevoorschijn komt en het inknippen klinkt als het doorbreken van een kippenvleugeltje. 

Toch vind ik dat je ondanks alles kunt zeggen dat een zwangerschap een hele mooie gebeurtenis is. Je leert jezelf van een kant kennen, waarvan je niet wist dat die er was. Een zwangerschap kan een relatie test zijn, je floept er soms dingen uit waarvan je achteraf denk “Volgens mij was dat niet helemaal terecht”. Natuurlijk krijg je er iets geweldigs voor terug en dat is toch het gene waarvoor je het doet! Dus laat ik over de nachten wakker er en spuitluiers maar zwijgen