Snap
  • Zwanger
  • Zwangernaverlies
  • #regenboogbaby

Een regenboog baby deel 2

1,5 week geleden had ik een positieve test in mijn handen.... de regenboogbaby komt er!! 

Vol ongeloof ging ik aan het werk en door met mijn leven, maar wel met een heel groot geheim. Even beleef ik vorig jaar opnieuw, de eerste weken waarin alles nog spannend was en dat niemand het nog mocht weten.

Nu sta ik er zo veel anders in, ik heb er zo veel meer gevoelens bij. Ik weet precies wat ons allemaal te wachten staat, natuurlijk is dat soms ook even spannend. Vooral omdat ik nu alles weet. Ook dat ze je slecht nieuws kunnen geven bij een echo, en natuurlijk hou ik dat ook wel eens in mijn achterhoofd en ook dat ik niks voel deze keer maakt me ergens een beetje ongerust. Maar over het algemeen ben ik zo ontzettend gelukkig! Ik voel me zo goed! Ik zit lekker in mijn vel! Ik heb er zo veel zin in en voel echt dat we er klaar voor zijn! Al neemt dat niet weg dat deze periode dubbel is voor me.. ik denk dagelijks nog aan Sep. Nu juist extra meer. Ik had hem zo graag op zien groeien en voel me soms zo schuldig tegenover Sep dat ik zo blij ben met de komst van zijn broertje of zusje. Maar zoals mijn moeder zei: “Sep heeft hier voor gezorgd” “Sep zou dit toch gewild hebben dat je blij bent”. Daar hou ik me aan vast, maar gek genoeg voel ik me juist deze tijd heel erg verbonden met Sep. Ik “praat” weer veel tegen hem. Steeds meer mensen komen het nu ook te weten, terwijl ik de vorige keer echt mijn mond gehouden heb tot de 12 weken denk ik nu: wat wil de eerste 12 weken toch zeggen? Het kan bij 27 weken ook nog fout gaan. Vanavond vertellen we het mijn schoonouders, schoonzusjes en onze beste vrienden. Ook pap, mam en mijn zusje zullen er bij zijn. Want eigenlijk vieren we de verjaardag van mijn man.

We hebben blauw met roze cupcakes met daarin een vlaggetje met een roze en blauw babyvoetje met een vraagteken. Zo spannend én zo benieuwd naar de reactie, waarschijnlijk verwachten ze helemaal niks.... omdat iedereen nog steeds geloofd in het onderzoek wat komende maand gepland staat, maar nu dus niet meer door gaat.....

De bekend making

We zetten de cakjes op tafel. Mijn schoonzusje had het meteen gespot. Maar niemand, maar dan ook niemand had het verwacht. Mijn schoonmoeder en beste vriendin moesten huilen en volgens mij was iedereen wel heel blij verrast. Wat was ik blij dat het hoge woord er uit was.. fijn dat we dit niet meer hoefde te verzwijgen of hierover hoefde te liegen. 6 weken.... het is misschien vroeg dat we het iedereen verteld hebben, maar je bent nooit zeker. Het kan voor de 12 weken fout gaan, maar ook na 27 weken nog. Een hele spannende tijd dus! Ik geniet er best wel al een beetje van, misschien wel meer als de vorige keer zo voor de 12 weken. Ik weet al hoe ik de babykamer wil en kan niet wachten deze uit te gaan zoeken, maar ik wil eerst maar eens de eerste echo afwachten en daarna de 12 weken en de nipt test en dan kan het genieten echt beginnen. Dat de tijd nu maar heel snel mag gaan! Ik heb er zo veel zin in!! Net als mijn man: hij kijkt uit naar de komst van onze regenboogbaby..

Nog precies één week voor de eerste echo in Maastricht.. dat vind ik echt heel spannend!! Maar ik heb er een goed gevoel over, deze keer zal het ons toch wel gegund zijn?....

in de volgende blog gaan we naar Maastricht voor onze eerste echo, die niet liep zoals gehoopt..