6 jaar geleden
Een nieuwe dag breekt aan #2 becoming a mom
Het verdere verloop van mijn zwangerschap, hoe we onze familie en vrienden het nieuws vertelden en de tweede echo!
Vorige week dinsdag (26-9) de tweede echo gehad, wat gaat de tijd toch snel!
Na mijn vorige blog hebben we het grote nieuws aan mijn andere zwager en schoonzusje verteld. Ook zij vonden het natuurlijk hartstikke leuk! :)
Ook hebben we al de eerste spulletjes gekocht: kleertjes (met tekst mijn eerste kleertjes <3), maxicosi, kinderwagen en een badje. Je zou haast denken dat zwangerschap gelijk staat aan een koopmanie hahah. Moet me ook echt inhouden om meer te kopen, want omdat wij de derde zijn die kinderen krijgen, kan ik ook een hoop overnemen van mijn schoonzusjes.
Dus dan maar op andere vlakken creatief aan de slag. Zo heb ik een bolle buikentaart gemaakt om ook bij de terugkomstavond van de huwelijksgroep het grote nieuws bekend te maken. Iedereen was natuurlijk flabbergasted maar vond het wel super leuk :D
Toen was het EINDELIJK dinsdag 26 september! Opa en Oma (vader en moeder van papa) gingen mee. En gelijk toen het apparaat op mijn buik werd gezet, zwaaide je al naar ons <3 (smelt). Hierna héél even je hartje gehoord, want je veel liever écht laten zien dat je het naar je zin had door flink te bewegen.
Ook hebben we hier (na toestemming te hebben gevraagd) filmopnames van gemaakt, zodat we lekker veel van je kunnen genieten. Wat ben je toch mooi en wat zie je er goed uit! So in love <3 Dus mama kon weer niet stilzitten en is begonnen met een patchwork dekentje voor straks in je ledikantje. Het wordt mint met creme kleur en in de mintkleur komt een hartje. Het is wel wat werk al die kleine vierkantjes breien maar dat is het voor mij helemaal waard. Ook hoop ik straks nog wat over te hebben om eenzelfde, kleinere variant te maken voor in de kinderwagen en het wiegje (waar ook papa in heeft gelegen) waarin je de eerste nachtjes bij papa en mama zal slapen.
Zo proberen we de tijd een beetje door te komen en ook onze gedachten te verzetten. Want helaas zit papa zonder werk en is het nogal onrustig in de wijk, waardoor de kans groot is dat voor je geboorte wij nog gaan verhuizen. Ik hoop het heel hard, want ik merk dat we allebei veel stress hebben door alles.
Gelukkig krijg jij hier niets van mee en probeert mama zoveel mogelijk met de dag te leven en te genieten van het moment, ook al is dit soms makkelijker gezegd dan gedaan.