Snap
  • Zwanger

Een nachtmerrie die deze nachtmerrie veroorzaakte.

Deze blog gaat over onze zoon van net 1 jaar die Breath Holding Spell heeft.

Dinsdagavond, je ligt heerlijk te slapen als je plots wakker wordt.

Je begint te huilen wat overgaat in hysterisch krijsen, ik kijk mijn man aan en check snel op de babyfoon wat er mis kan zijn. Ik zie dat je wild heen en weer gaat en ik loop snel naar boven. Met de veronderstelling dat je misschien vast ligt met je arm in een spijl van het bed. Ik zie je in je bed liggen krijsend met stijf dichtgetrokken, mijn gedschte is gelijk je hebt een vreselijk nare droom.

Ik pak je uit bed om je te troosten, maar op het moment dat ik je beet pak en omhoog til voel ik direct dat het mis is en mijn hartslag schiet omhoog.....je bent slap, het lijkt wel of ik een slappe pop van 10 kilo uit bed til. Ik hijs je omhoog en je begint te spugen, gorgelen en enge ademgeluiden te maken. Ik zak door mijn benen om jouw op de grond te zetten voor het spugen, je zakt door je benen en armen, geen kracht en stabiliteit meer. Ik zeg tegen jouw vader dat hij 112 moet bellen,  ik leg jouw op de grond en rol je op je zij zodat je kan spugen, het ademen is bijna niet aanwezig. Ik zit achter jouw voor ondersteuning in je rug, ik buig over je heen om te kijken hoe het met je gaat. Je ligt apathisch voor je uit te staren, je reageert niet op onze stemmen of bij aanrakingen. Je kijkt dwars door ons heen, in de tussentijd is de ambulance aanrijdend. Eenmaal de ambulancebroeders bij je in de slaapkamer zijn kom je bij. Je kijkt mama aan en geeft een reactie op mijn stem. Je blijft liggen wat niet normaal is voor jouw doen, je wilt altijd kruipen staan dingen beet pakken en onderzoeken, maar nu...lijkt het je niks te doen.

De ambulancebroeder pakt een knisperende verpakking maar jij reageert niet en blijft liggen, papa en mama weten dat niet hoort bij jouw en zijn erg bezorgd. Het duurt een tijdje voordat je bij komt en wil gaan zitten. Dit lukt je met moeite, je zit heel onstabiel alsof je vandaag voor het eerst los zit, je wilt kruipen maar zakt door je armen en valt een paar keer bijna om. Je stabiliteit en evenwicht zijn weg.

Je gaat met papa mee in de ambulance en mama in de auto er achteraan. Je krijgt een mooie traumabeer die wij omdopen tot Joop. In het ziekenhuis kom je terecht op de Spoed Eisende Hulp, je wordt onderzocht en er wordt weer geluisterd naar je longen en hart. Er wordt geklopt en gevoeld aan je buik, je ogen oren en keel worden bekeken. De kinderarts luistert naar ons verhaal en gaat overleggen. Het wordt later en later, je wordt moe maar besluit niet lekker te gaan slapen. Eindelijk is de arts er weer en we krijgen te horen dat het Breath-Holding Spell is. Wij weten op dat moment niet goed wat het in houdt en horen het van de kinderarts. 

Breath-Holding Spell, een korte periode van adem vasthouden, achter de adem blijven. We horen dat je hierdoor het bewustzijn kan verliezen en blauw kan aanlopen, ook dat het vaker kan voorkomen. Wij schrikken hier enorm van en hopen dat dit niet vaker gebeurd, 1x was al erg en eng genoeg. Om middennacht mogen we gelukkig met zijn drieën naar huis. Thuis aangekomen val je vredig in slaap, papa en mama liggen nog verschrikt in bed zachtjes te praten over wat onze kleine mooie lieverd overkomen is. De nacht is onrustig en af en toe kijkt mama op de babyfoon om te zien of alles nog goed gaat. We lezen op internet wat dit kan veroorzaken en denken dat jij zo'n enge nare nachtmerrie hebt gehad wat alles in gang heeft gezet.

Een nachtmerrie die deze nachtmerrie veroorzaakte.

 

7 jaar geleden

Ohw bah hier koorts stuipen gehad lijkt er beetje op dood eng succes

7 jaar geleden

Ik had voor mijn omgeving een beschrijving uitgeprint hoe te handelen tijdens zo'n aanval. Vertellen kan ook maar een papier is zo opgehangen en al helemaal op een opvang wisselen de leidsters elkaar snel af en draagt niet iedereen even goed over.

7 jaar geleden

Mijn zoontje van van 3 heeft dit ook. Begon toen die 1 jaar oud was. De eerste keer was omdat hij heel boos werd en zijn emoties op dat moment niet kon uiten. Hij ging boos op de grond liggen, op het moment dat ik dacht wat is die lang stil was hij helemaal blauw en zijn ogen keken dwars door me heen. Afschuwelijk gezicht! Toen die eenmaal een beetje ging praten en het regelmatig voorkwam dat ik hem niet begreep kreeg hij met regelmaat een aanval. Ze vertelde ons toen ook om daarna (Hoe moeilijk het ook is, om je emoties te onderdrukken) te doen of er niets is gebeurt. Omdat ze dit ook als negatieve aandacht op kunnen wekken. Onze kleine vriend doet het nu alleen nog maar als hij valt en daardoor echt pijn heeft. Toevallig afgelopen zaterdag weer. Ondanks dat ik weet dat het gaat gebeuren schrik ik toch steeds weer. Echt het zal nooit wennen maar heb er inmiddels wel mee leren omgaan. Daar waar ik eerst zelf compleet in paniek raakte ben ik nu rustig waardoor ik het idee heb dat hij ook steeds minder lang van de wereld is. En wat hier ook al werd genoemd je moet ook even opvang/oppas inlichten. Mijn zoontje heeft het ook een keer bij opa en oma gehad, tewijl ze wisten dat hij dit wel eens had. Hadden ze het niet zo verwacht, en waren allebei helemaal in tranen toen ik hem op kwam halen. Sterkte ermee en hoop voor jullie dat het bij deze ene keer blijft.

7 jaar geleden

Mijn zoontje van van 3 heeft dit ook. Begon toen die 1 jaar oud was. De eerste keer was omdat hij heel boos werd en zijn emoties op dat moment niet kon uiten. Hij ging boos op de grond liggen, op het moment dat ik dacht wat is die lang stil was hij helemaal blauw en zijn ogen keken dwars door me heen. Afschuwelijk gezicht! Toen die eenmaal een beetje ging praten en het regelmatig voorkwam dat ik hem niet begreep kreeg hij het nog regelmatig.