Snap
  • Zwanger

Een jaar na de miskraam

Vreselijk om een miskraam te hebben gehad, terwijl niemand in onze omgeving ervan af wist dat we gestopt waren met de pil.

Vooral als er in je omgeving een babyboom gaande is, de een na de ander is zwanger of net bevallen, waaronder zelfs een gezamenlijke vriendin die achteraf op exact hetzelfde moment zwanger bleek te zijn. Inmiddels bevallen van een kerngezonde meid, zouden wij ook een meisje hebben gekregen als ik geen miskraam had gehad?

Uiteindelijk is het toch bekend geworden dat we gestopt zijn met de pil en zijn er zelfs een aantal familieleden die zeggen dat het ook nog veel te vroeg voor ons is om kinderen te krijgen, dat wij er nog niet klaar voor zijn en zo twijfel zaaien en die twijfel blijven voeden gedurende het jaar. Familieleden die we amper spreken maar die dan ineens een erg grote invloed krijgen. 

Juist op het moment dat ik een langdurige behandeling achter de rug heb en het veel beter met me gaat, krijg ik zulke dingen te horen. Het geeft mij het gevoel dat ik voor niks de behandeling ben aangegaan, Dat onze omgeving denkt dat we niet veranderd zijn. Dat ze denken dat ik het niet aan zou kunnen of dat wij het niet aan zouden kunnen. Dat ze denken dat onze relatie niet sterk genoeg is. We te jong zijn en eerst moeten "genieten" van het samen zijn. We zijn allebei rond de 30 en 2,5 jaar samen en verloofd. 

We zijn een jaar geleden verhuisd en zelfs in ons oude huis hadden we al een kamer vrij gemaakt voor een kleine, in het nieuwe huis ook een kamer die we al vrij houden voor een kleine, Maar het lijkt iedere keer net of er altijd wat tussen komt, dat het voor ons niet bedoeld is om kinderen te krijgen, Dat er iedere keer als we net samen de knoop hebben doorgehakt, er weer een familielid langskomt om in te fluisteren dat het geen goed idee is, dat we moeten wachten. 

Ik heb geen zin meer om te wachten, ik ben er allang klaar voor, maar we moeten het samen doen, en als ik realistisch kijk zie ik ook dat we niet de perfecte relatie hebben, we zijn allebei onze eigen persoonlijkheden en vaak zelfs tegenpolen van elkaar, maar ieder huisje heeft zijn kruisje, en als je er samen voor vecht kom je er ook. We zijn geen opgevers.

8 jaar geleden

Laat je leven niet bepalen door wat anderen zeggen. Als jullie denken dat jullie dit aankunnen komt het goed. Mijn man en ik zijn ook elkaars tegenpolen. Goed het was niet makkelijk de eerte weken na de geboorte van onze zoon maar we zijn elke keer weer sterker uit moeilijke situaties gekomen dus ook uit die eerste weken. Wist je trouwens dat het lichaam van een vrouw zo bijzonder is dat zij zich aanpast aan haar baby, dus ook de hersenen? Maak je dus niet druk over hoe en wat. Moederhormonen zijn zo bijzonder dat je klaar kunt zijn om moeder te worden als je baby geboren wordt. Dat bedoel ik ook zo want moeder wordt je als je een kindje krijgt en je groeit bijna altijd vanzelf mee met je kindje. Dus als jullie een kindje willen en jullie er klaar voor zijn ga er dan voor. (en niks zeggen tegen al die zwartkijkers)

8 jaar geleden

tegenpolen vullen elkaar juist aan. En wat die familie betreft, iedereen heeft toch altijd een mening, dus je moet doen wat voor jou goed voelt! Succes!