Een eerste zwangerschap, ojee wat staat mij te wachten?

Tuurlijk, ik klaag ook wel eens. Als ik weer eens puffend mijn schoenen aan probeer te trekken.
Naarmate de weken verstrijken begin ik te merken dat het inderdaad niet meer makkelijk is op een gegeven moment. Boog ik zo'n 10 weken geleden nog appeltje eitje naar de grond om mijn veters te strikken (ja ja verkeerde houding I know! Officieel moet je door je knieen bladiebla), maar tegenwoordig gaat dat toch even anders. Zodra ik in mijn schoenen stap slof ik naar de bank. Ga dan zitten, wat al net zo ahum soepel gaat, en moet vervolgens voet voor voet omhoog takelen om een beetje een fatsoenlijke strik in de veter te maken. Want niet te lang!! Want te lang in die houding is ook niet prettig!
Daarnaast wil ons meisje nog niet echt indalen. Sterker nog, tot nu toe wil ze ook bij elke controle nog niet naar beneden liggen. Ja dan kan ik dat indalen ook nog wel vergeten. Dat lukt toch echt pas als ze in eerste instantie even de juiste positie inneemt.
Gevolg, ademnood! Er zijn momenten op de dag dat ik zelfs met niks doen echt even rustig aan moet doen. Wat?! Nog rustiger??! Ja blijkbaar wel.
Dan zit ik mij echt te concentreren op die ademhaling. Want dan voel ik haar echt weer hevig kronkelen aan die bovenkant en mijn longen zijn het daar niet elke dag helemaal mee eens.
Zelfde geld voor mijn maag, het maagzuur wat elke avond voor het slapen gaan begint te etteren. Overdag aardig onder controle. Maar het lijkt bijna alsof mijn maag het merkt wanneer mijn rechterbeen het matras raakt. Dan gaat er één of ander seintje naar mijn hersenen die het startschot geeft voor een belabberd werkend maagklepje!

MAAR daarmee heb ik mijn klachten wat betreft het 'minder' leuke aan zwanger zijn wel zo'n beetje opgesomd. 
Valt reuze mee toch??! Het hoort er nou eenmaal ook gewoon bij!
Voor de rest besef ik mij dat ik echt in mijn handjes mag knijpen deze eerste zwangerschap!
Ik zal jullie even door de eerste twee trimesters heen loodsen. Mijn eerste twee trimesters.
Trimester nummero 1:
Ik, bang voor overgeven. Ja bang ja. Wilde ik absoluut niet! Maarja. Als je zwanger wil worden weet je dat die kans er in zit. Maar gelukkig is het mij helemaal bespaard gebleven! Ik had mezelf wel bewapend met alle 'trucjes' die bij misselijkheid kunnen helpen. Ik dronk standaard elke dag 1 kopje verse gemberthee met wat honing en een scheutje citroen. Ik had van die seabands aangeschaft (en droeg ze ook, zelfs al was er nog niks aan de hand) EN ik smeerde elke dag wat magnesium olie onder mijn voeten. Magnesium schijnt ook goed op de maag te werken. (En heeft nog meer goede eigenschappen!).
Het moge duidelijk zijn, waar ik kon wilde ik mijn steentje bijdragen. En of het geholpen heeft of dat ik sowieso geluk gehad zou hebben weet ik niet maar ik ben vrijwel niet misselijk geweest. Ik moest alleen wel de hele dag door (vr)eten.
Moeheid, nog zo'n kwaaltje die je vaak hoort. Nauwelijks last van gehad. Tuurlijk, ik merkte wel iets aan mijn lichaam maar kon het aardig goed aan. Overdag sliep ik niet extra. 
Wel heb ik wat bloedingen gehad in dat eerste trimester. En dat wil je ook absoluut niet. Dus waar ik verder vrij makkelijk door die weken heen ging waren er wel wat meer zorgen dan gemiddeld. Gok ik. Maar gelukkig krijg je dan extra echo's en daardoor wist ik toch steeds dat het nog goed zat. Ik heb nooit lang in de stress gezeten!
Trimester nummero 2 was helemaal zonder problemen. Bloeden hield op en verder ook geen gekke dingen.
Zelfs mijn bekken liet mij met rust. Daar waar ik VOOR de zwangerschap vaker kreupel liep. (Ja echt waar!!).
Ik heb een waardeloos lichaam normaal gesproken. Spieren. gewrichten, botten. Au! Geregeld liep ik kreupel. Dus mijn doemscenario was ernstig bekkeninstabiliteit. Wederom NIKS van uitgekomen. In het eerste trimester heb ik eenmaal een momentje gehad dat er iets in mijn heup schoot maar daar is het bij gebleven. Verder slaap ik nu beter dan voorheen. (Ook geen grapje!)
En dan nu, alweer enige tijd in trimester 3. Ben al tijden aan het wachten op vochtprobleempjes. Ik zit op een geweldige leuke facebookpagina met allemaal moeders die ook in oktober uitgerekend zijn. En ik heb me al aardig wat pijnlijke foto's voorbij zien komen. Zeker met die warme dagen. En dan kijk ik naar mijn voeten, benen en eigenlijk mijn hele lichaam en dan kan ik concluderen dat het vocht in mijn lichaam zich aardig weet te verspreiden. Of zich goed weet af te voeren. Ik drink aardig wat water. Maar aan de 2 liter die eigenlijk nodig is kom ik nou ook weer niet.
Kramp en rusteloze benen. Lees ik ook zoveel over. Ik ben er echt niet bekend mee.
Ik heb dankzij mijn schoonmoeder kennis gemaakt met magnesiumolie. Ik smeerde dat al ver voordat ik zwanger raakte. En had daar toen al profijt van. Volgens mij nu wederom!
Ik vind het zwanger zijn tot nu toe een geweldige ervaring. Ik koester dit maar gewoon. Want ik weet natuurlijk niet hoe het wellicht bij een tweede zwangerschap zal zijn. Die kan compleet anders zijn. Maar voor nu mag ik echt echt echt niet klagen!

Nou de bevalling zelf nog. Eerste zwangerschap, dus ook eerste bevalling. Ik wil er niet tegenop zien. Als ik mijn instelling nu zo positief mogelijk hou werkt dat vast ook wel in mijn voordeel.
Maar spannend vind ik het uiteraard wel! Ik hoop dat de bevalling net zo gaat zijn al mijn zwangerschap tot nu toe. Maar dat merken we in oktober wel.

Het zal in ieder geval een hele ervaring zijn! En ervaringen opdoen is nooit verkeerd! En het resultaat van die ervaring? Mijn 2e grootste liefde! Dat kan alleen maar heel mooi worden!