8 jaar geleden
Een broertje... dat is even slikken!
Ik zag het al helemaal voor me; twee kleine meisjes aan de eettafel. Toen dit niet zo bleek te zijn, moest ik wel even een traantje laten...
Opgegroeid met twee oudere zussen weet ik niet beter dan hoe (leuk) het is om zussen te hebben. Jongens? Nee, dat is onbekend terrein voor mij. Bovendien krijg je er dan van die vervelende schoondochters bij. Nee dank je, ik ben een echte meisjesmoeder.
Tijdens de zwangerschap van ons eerste kindje wist ik het dan ook zeker: het werd een meisje. En ja hoor: Lisa werd geboren. En ook toen de tweede kleine spruit zich aankondigde, riepen mijn vriend en ik dat het vast een meisje zou worden. Hoe dichter de datum van de twintigwekenecho naderde, hoe meer ik een slag om de arm hield. De kans was tenslotte 50 procent. Maar toen de verloskundige het verlossende nieuws bracht, was ik toch even ontdaan. Lisa zou een broertje krijgen! Eenmaal buiten hield ik het niet meer en stroomden de tranen over mijn wangen. Na een miskraam en twee ellendige zwangerschappen zou er geen derde komen. Dat betekende nooit meer een zusje voor Lisa... Mijn droom spatte in duigen.
Na twee dagen heb ik de knop omgezet. Een jongetje is dan misschien wel onbekend terrein, maar wie zegt dat het niet minstens net zo leuk is! Langzaam begin ik dit te zien als een uitdaging, als een kans, als een zegen dat ik mag ondervinden hoe het is om zowel een dochter als een zoon te hebben. Want wat zeur ik nou; ik ben toch al gezegend met een gezonde dochter! Ik krijg er weer helemaal zin in, ben volop aan het brainstormen over jongensnamen en de inrichting van het jongenskamertje. Nou maar hopen dat ze het niet fout gezien hebben bij het echocentrum...
Tot slot: ik snap dat deze blog kan leiden tot negatieve reacties. Want wat maakt het geslacht nou uit, als het kind maar gezond is! Laat staan het feit dat sommige mensen niet eens kinderen kunnen krijgen. Waar zeur ik dan over! En dat klopt helemaal. Mensen hebben duizend wensen, maar een ouder met een ziek kind of een ongewenst kinderloos stel heeft er maar een. Nou ben ik gelukkig al gezegend met een gezonde dochter en hoop ik niets liever dan dat ons zoontje ook gezond er wereld zal komen. Toch wilde ik deze gevoelens even van me af schrijven. Ik ben benieuwd of er meer moeders zijn die zich erin herkennen!
Anoniem
Heel Herkenbaar hoor! Mijn eerste is een meisje, terwijl ik dacht dat het een jongen zou worden...De tweede was een jongen, hier had ik al een lichte voorkeur voor een meisje. Het was praktisch, alle meisjes waren in huis en een zusje voor de eerste leek me zo super leuk, helemaal omdat ze zo dicht op elkaar zitten, Tijdens mijn derde zwangerschap wilde ik zooo super graag nog een lief klein meisje erbij! Toen ik hoorde dat het weer een jongen was heb ik ook heel erg gehuild! Ook mijn dochter moest huilen, ze wilde echt graag een zusje
Anoniem
Ik heb een zoon van 4 maar toen ik voor de 2e x zwanger raakte hoopte ik weer op een jongen. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat het weer een jongen zou zijn. Bij de 20 weken eche kreeg ik te horen dat we een dochter krijgen. Ik kon alleen maar huilen. Zelf ben ik als kind seksueel misbruikt....het eerste wat ik ook riep toen we te horen kregen dat het een meisje is: maar wat als ik haar niet kan beschermen. Ik heb haar tot na de bevalling niet gewild want alle traumatische ervaringen die ik als kind heb meegemaakt kwamen weer omhoog. Nu is mijn dochtertje inmiddels 20 maanden en ik vind het hebben van een dochter geweldig. Ik zou het niet anders willen. Een stoere zoon en een prachtige dochter.
Anoniem
Ik heb een zoon van 4 maar toen ik voor de 2ex zwanger raakte hoopte ik weer op een jongen. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat het weer een jongen zou zijn. Bij de 20 weken eche kreeg ik te horen dat we een dochter krijgen. Ik kon alleen maar huilen. Zelf ben ik als kind sexueel misbruikt....het eerste wat ik ook riep toen we te horen kregen dat het een meisje is: maar wat als ik haar niet man beschermen. Ik heb haar tot na de bevalling niet gewild want alle traumatische ervaringen die ik als kind heb meegemaakt kwamen weer omhoog. Nu is mijn dochtertje inmiddels 20 maanden en ik vind het hebben van een dochter geweldig. Ik zou het niet anders willen. Een stoere zoon en een prachtige dochter.
Anoniem
Ik heb een zoon van 4 maar toen ik voor de 2ex zwanger raakte hoopte ik weer op een jongen. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat het weer een jongen zou zijn. Bij de 20 weken eche kreeg ik te horen dat we een dochter krijgen. Ik kon alleen maar huilen. Zelf ben ik als kind sexueel misbruikt....het eerste wat ik ook riep toen we te horen kregen dat het een meisje is: maar wat als ik haar niet man beschermen. Ik heb haar tot na de bevalling niet gewild want alle traumatische ervaringen die ik als kind heb meegemaakt kwamen weer omhoog. Nu is mijn dochtertje inmiddels 20 maanden en ik vind het hebben van een dochter geweldig. Ik zou het niet anders willen. Een stoere zoon en een prachtige dochter.