Een brief aan de vader van mijn kind

Lieve vader van mijn kind,

Heb ik je al eens verteld hoe ontzettend blij ik ben, om te zien hoe goed jij het doet als papa zijnde?
Nee? Bij deze.
Heb ik je al eens verteld hoe trots ik ben op het feit, dat jij de vader van mijn kind bent?
Nee? Bij deze.
Heb ik je al eens verteld hoe ontzettend dankbaar ik ben, dat jij op mijn pad bent gekomen?
Nee? Bij deze.
Heb ik je al eens verteld hoeveel respect ik voor je heb? Dat je keihard voor ons werkt, dagenlang van huis bent, en daardoor best veel van je zoon mist, want ontzettend moeilijk voor je moet zijn.
Nee? Bij deze.

Ik weet dat ik je die dingen te weinig zeg en vooral, wat veel belangrijker is, laat merken.
Ik weet dat ik de afgelopen weken een onuitstaanbaar kreng ben geweest.
Ik had het ook graag anders gezien en gedaan. Maar die rot hormonen, gooien alles overhoop.
Nu weet ik wel dat ik niet alles daarop kan en mag gooien, maar het speelt wel een grote rol.
Ik ken mezelf ook nog amper terug, en eerlijk gezegd, wil ik de persoon die ik nu ben niet eens kennen. Ik mis mezelf ook. Laat staan hoe erg jij mij zal missen.

Ik wil je bij deze bedanken, vader van mijn kind.
Voor je oneindige geduld, wanneer ik je weer eens tot het uiterste probeer te drijven.
Voor het feit dat je me weer aan het lachen kan maken, als ik weer eens te lang in zo’n bui blijf hangen.
Voor het feit dat je zonder klagen na een lange dag hard werken, de zorg van Quentin over neemt als ik weer eens alleen maar wil slapen.

Maar vooral wil ik je bedanken, voor het feit dat je mij het allermooiste, liefste en dierbaarste in de wereld hebt gegeven, onze prachtige zoon. Ik hou de wereld van jullie!