4 jaar geleden
Duizenden emoties
Dat gevoel dat je zo blij bent dat je geliefde vriendin zwanger is, dat gevoel dat je zo blij bent dat het goed gaat met de zwangerschap, uiteindelijk dat teleurstellende gevoel dat je zelf dit nog niet mag meemaken.
Vanaf jongs af aan is het mij al duidelijk dat ik moeder wilde worden. Het lijkt me heerlijk om voor zo'n mensje te zorgen en iets van jezelf op te laten groeien.
Op dit moment doen we bijna een jaar ons best om zwanger te raken. Helaas mag het nog niet zo zijn. Om ons heen komen ineens verwachte en onverwachte vrienden met de mededeling dat ze zwanger zijn. Ik ben ontzettend blij voor ze dat het gelukt is, maar daarnaast voel ik telkens zo'n verdriet dat het ons nog niet gegund is. En dat zorgt weer voor enorm veel boosheid, omdat ik vind dat je ook blij moet kunnen zijn voor de zwangerschap van anderen. Ik had nooit gedacht dat het emotioneel zo'n ingewikkeld proces zou zijn.
Hoe zorg je ervoor dat je niet te hard bent voor jezelf, maar ook je vrienden op hun roze wolk niet wilt vermoeien met jou teleurstelling?
Sweetlove
Hee Renee! Bedankt voor je berichtje, heel fijn om te lezen en fijn om te weten dat er mensen zijn die hetzelfde doormaken. Ik blijf nu telkens zeggen, over een paar jaar lachen we er hopelijk om. Laten we dat maar vol blijven houden! Bedankt voor je tips ook! Het gaat ons vast nog een keer lukken!
xRenee
Hoi, ik lees net je blog en wilde je even laten weten dat je je niet te druk moet maken over of je anderen 'vermoeid' met jouw teleurstelling. Als het echt goede vrienden zijn, zullen ze het begrijpen. Ik denk namelijk dat het niet erg is om aan te geven dat hun geluk best lastig is voor jou. Bij mij en mijn vriend is het tot nu toe ook nog niet gelukt dus ik begrijp je gevoel compleet! Het is en blijft een rollercoaster van emoties, dat heb ik ook gemerkt. Wat voor mij werkt is duidelijk zijn naar anderen. Leg je gevoel uit, voor zover dat kan. Accepteer je gevoel en praat erover. Blijft toch de beste therapie ;)