Drielingzwangerschap: natuurlijk bevallen of keizersnede?

Sinds ik weet dat ik in verwachting ben, denk ik steeds vaker terug aan de zwangerschap en bevalling van Sem. Deze was op zijn zachtst gezegd geen pretje. Korte samenvatting: overgeven tot 18 weken, vanaf 27 weken bedrust door constante harde buiken, vele uurtjes in het ziekenhuis doorgebracht, een 25 uur durende bevalling doordat er na 23 uur bleek dat Sem niet goed lag, vacuümpomp, veel bloed verloren, hechtingen die er na 3 dagen uit scheurden en daardoor 6 weken met een extra gat omgelopen omdat ik niet terug naar het ziekenhuis wilde voor narcose, nieuwe knip en nieuwe hechting. 

In het ziekenhuis vertelden ze destijds dat de kans nihil was dat de een evt 2e bevalling weer zo zou lopen, en daar hield ik mij dan ook aan vast.

Toen bleek dat we in verwachting zijn van een drieling, werd al snel duidelijk dat dit geen natuurlijke bevalling gaat worden maar een keizersnede. Volgens de gynaecoloog heeft dit te maken met het feit dat het zuurstofgehalte in de baarmoeder daalt tijdens een bevalling, voor 1 kindje is dit prima op te vangen, maar voor het 2e en 3e kindje is dit moeilijker.

Evenals dat de kans klein is dat ze alle 3 goed liggen, en daarop loop je het risico van de eerste natuurlijk te bevallen, maar door een stuitligging van een tweede of derde ook alsnog een keizersnede te moeten.

Hierin heb je zelf natuurlijk altijd een keuze, maar mits we niet overrompeld worden, gaan wij voor de veiligheid van de kindjes voor een keizersnede.

Zijn er hier meer mama's die een keizersnede hebben gehad? En viel dit jullie mee, of juist tegen?