Dit word geen gemakkelijke zwangerschap....

Inmiddels ben ik bijna 11 weken zwanger en hebben we toch al een heel lange weg bewandeld, maar gelukkig zitten we nu wel op de goede weg!

De laatste keer hadden we de eerste 3 echo’s gehad in een week, daarna zijn er wekelijks nog echo’s bij gekomen en zijn we zelfs weer naar Maastricht gegaan. Ergens was ik deze dag een beetje gespannen, maar ergens dacht ik: “wat er ook gezegd word in Maastricht ik ga er niet te veel van geloven gezien de vorige keer”. Gelukkig had ik vandaag wel een afspaak met een gynaecoloog die ik al kende. Ik had ook speciaal om haar gevraagd, toendertijd had zij de leiding over mijn ziekenhuisopname. Eigenlijk deed ze dit soort afspraken niet maar voor ons maakte ze heel lief een uitzondering.

Ik was wel benieuwd wat ik nou weer te horen zou krijgen, maar eigenlijk was ze heel positief. Ze zag ook duidelijke groei en een hartslag, die liet ze zelfs horen. Ik was blij en opgelucht!! Wel was ik ontevreden over het werk van de gynaecoloog in opleiding toen ze me de eerste echo eigenlijk onnodig op het miskraamspoor zette, dit gaf ik ook aan en ik gaf aan heel erg gesteld te zijn aan vaste gezichten. Dit konden ze me helaas niet bieden in Maastricht en ze werkte voor echo’s vooral met gynaecologen in opleiding. Ik vroeg of deze gynaecoloog me echt niet vaker kon helpen, dit wilde ze wel maar ze vertelde dat ze naar een ander ziekenhuis ging. Toevallig het dichtstbijzijnde ziekenhuis vanuit ons.

Ik ben medisch en moet in een ziekenhuis op controle, maar het hoeft niet perse in Maastricht te zijn.. dus ik besloot onder controle te gaan in het ziekenhuis in Weert. Dit was geen enkel probleem, deze gynaecoloog en de gynaecoloog die ons de vorige keer bij het slechte nieuws zo goed opgevangen heeft krijgen de leiding in mijn nieuwe zwangerschap. Er worden duidelijke afspraken gemaakt over mijn bloeddruk/gezondheid en ik ben helemaal tevreden.

Wekelijks ga ik naar de verloskundige gewoon voor mijn gevoel en om de twee weken naar het ziekenhuis en dan mag ik ook steeds weer aan de 30min bloeddruk meting en vanaf de 12 weken mag ik aan de pilletjes.... het word niet perse heel gemakkelijk verwacht ik zo, maar ik heb dit er allemaal voor over!!

De buitenwereld

Tot nu toe is het nieuws alleen bekend bij onze ouders, zusjes, enkele familieleden en collega’s en bij een paar vrienden van ons.

Maar voor de rest kan ik het ook niet lang meer verbergen.... want mijn buikje is toch al best goed zichtbaar en over een weekje zitten we aan de 12 weken grens dus vroeg of laat komt het nieuws nu snel genoeg uit.

Hoe het met me gaat

“Goed” is wat ik roep tegen de buitenwereld maar gaat het ook echt goed? Eerlijk gezegd wel! Ik ben blij, ik durf ergens al een beetje te genieten. Ik durf al baby spulletjes te kopen, iets wat ik bij Sep nog niet durfde voor de 12 weken. Ik zit lekker in mijn vel en ik heb zelf een heel goed gevoel over deze zwangerschap! Net als mijn man, hij is een en al positiviteit en samen kijken we erg uit naar de komst van Sep zijn broertje of zusje. Al missen we Sep nog elke dag, samen blijvende en we over hem praten en elkaar steunen en troosten als dat nodig is.