Dit MOET wel een meisje zijn!

Meidengezin

Ik kom zelf uit een meidengezin. Ik ben de tweede in de rij van eerst drie meiden en dan een jongen. Mijn broertje kwam toen ik negen jaar was en die had ook nog eens zulke schattige krullen dat we hem alsnog staartjes in hebben gedaan. Voor mij was een meidengezin heel normaal, ik wist niet beter. En ik kon mezelf toen daarom ook alleen maar indenken als een moeder van meisjes. 

Een jongen 

Toen ik zwanger was van de oudste had ik heel erg sterk het gevoel dat het een jongen was. In eerste instantie wilden we het geslacht van de baby niet weten maar met 34 weken zwangerschap wisten we het toch. Mijn gevoel werd bevestigd: het was een jongentje! Toch ging dat gevoel wel in tegen mijn beeld dat ik vroeger had, dat ik een meisjesmoeder zou worden. Maar goed, één jongen in een meisjesgezin, dat kon nog wel. 

Nog een jongen? 

Toen ik 16 weken zwanger was van de tweede lag ik op de tafel bij de gynaecoloog die een echo aan het maken was mijn kleine wurmpje. Ik voelde me heel anders dan tijdens mijn eerste zwangerschap en had ook het gevoel dat dit een meisje zou zijn. De gynaecoloog zei dat ze het geslacht kon zien en vroeg of ik het wilde weten. 'Kom maar door' dacht ik. "Het is een jongen!" vertelde de gynaecoloog. Ik was verbaasd en kon nog net iets van "is ook leuk" uitbrengen. Of het een meisje of een jongen zou zijn maakte me niet uit. Maar ik moest wel even mijn beeld bijstellen: ik werd dus echt een jongensmoeder. Ik weet helemaal niet hoe dat moet! 

Natuurlijk, dit is goed gekomen. Ik vind mijn jongens fantastisch! En gaandeweg heb ik gelukkig geleerd hoe jongens denken en doen en hoe je daar als moeder mee om kunt gaan. En uiteraard is elk kind anders en is het voor elk kind weer een mooie zoektocht naar wat voor dit kind werkt en wat hij/zij fijn vindt. 

Zwanger van de derde 

Toen mijn tweede 3,5 jaar oud was werd ik zwanger van de derde. Dit keer wilden we het geslacht echt niet weten. (En nee, ook niet met 34 weken. 😉) Het maakte me oprecht niet uit of ik weer een jongen droeg of dit keer toch een meisje. Maar wat me wel opviel was dat anderen blijkbaar vonden dat ik nu wel graag een meisje zou moeten willen. Huh?

"Dit moet wel een meisje zijn..."

Telkens werd ik aangesproken door mensen, vaak mensen die me niet echt goed kenden, die mijn buik zagen en tegen mij zeiden: "Dit moet wel een meisje zijn!" Ik wist eigenlijk nooit goed hoe ik hierop moest reageren. Denken ze nou echt dat ik nog een keer zwanger ben geworden omdat ik nog perse een meisje wilde? En denken ze dan ook dat ik minder blij zou zijn met dit kind als dit toch een jongetje zou zijn? Ach ja, ik heb deze opmerkingen maar naast me neergelegd. Maar toch blijf ik het vreemd vinden dat mensen dit soort opmerkingen maken.

Heb jij ook wel eens dit soort opmerkingen gekregen tijdens je zwangerschap?