‘Dit is het allermooiste cadeau ooit!’

Al sinds ze drie jaar zijn, staat de Baby Annabell pop op het verlanglijstje van mijn tweelingdochters. ’s Avonds fantaseerden ze er vaak over. ‘Ik wil het aller- allerliefste een baby die net echt is; die babygeluidjes maakt en kan eten, drinken en huilen, mama.’ Ik vond eerlijk gezegd dat mijn dochters al genoeg poppen hadden – waar moesten we het allemaal laten als er nog twee poppenbaby’s bij zouden komen? Hun peuterbed ligt nu al zo vol met poppen en knuffels dat ze er zelf soms bijna niet meer in passen en met opgetrokken benen in hun bedjes liggen. Inmiddels zijn ze bijna vijfenhalf, en was hun grootste wens nog steeds niet vervuld. Maar nu – nu is er een zusje op komst. Ik ben 30 weken zwanger en het aanstaande zusje is het gesprek van de dag. Kunnen ze straks wel met haar spelen? Trekken baby’s niet aan haren? Mogen ze helpen met het flesje geven en de luier verschonen? We kijken er allemaal naar uit, maar spannend vind ik het ook. Zal het me in die eerste maanden lukken om de meiden voldoende aandacht te geven, of slokt de baby straks al mijn aandacht op?

En zo ging ik dus toch overstag. Als er plaats was in huis voor een derde baby, dan toch ook wel voor twee babypoppen? Bovendien zitten we inmiddels midden in een verbouwing: er is een extra verdieping op ons huis gebouwd. Dat wil zeggen dat de meiden van het kleine kamertje dat ze delen, gaan verhuizen naar een grote slaapkamer. De peuterbedden gaan eruit en er komt een prachtig groot stapelbed aan. Met extra veel ruimte voor poppen en knuffels. De poppenwagen kan eindelijk de woonkamer uit en de meidenkamer in. Misschien blijft er zelfs wel ruimte over voor twee poppenbedjes!

Woensdagochtend vertelde ik ze dat ik een heel leuke verrassing voor ze had en toen ze uit school kwamen, ging zomaar hun allergrootste droom in vervulling. ‘Mama, dit is het allermooiste cadeau ooit!’ riep een van de meiden, toen ze de pop had uitgepakt. ‘En volgens mij kan ze ook huilen!’ De baby’s kregen meteen allebei een naam en worden gekoesterd en geknuffeld alsof het echte zusjes zijn. Omdat de babypop echt kan drinken – haar mond beweegt dan op en neer – kunnen ze heel lang zoet zijn met het flesje geven. Daarna begint de baby te kirren of laat een boertje. Baby Annabell kan ook op haar speentje zuigen, schaterlachen als je haar kietelt, gapen, slapen en echte tranen huilen. En omdat de baby praatgeluidjes maakt, voeren ze hele gesprekken met haar: ‘Stil maar baby, kom maar bij mama,’ of ‘Ben je ziek, je moet zeker meer water drinken, want je hebt heel erg dorst.’

Mijn dochters waren altijd al lieve poppenmoeders, maar nu Baby Annabell er is, is het net alsof hun zusje al geboren is – zo levensecht is deze baby en zo zusterlijk ontfermen ze zich over de pop. Stiekem ben ik dus zelf óók heel blij met de nieuwe poppenbaby’s, want als mijn eigen kraamtijd straks aanbreekt, heb ik twee zeer bedreven hulpmoedertjes in huis. Wij zijn klaar voor de echte baby, met dank aan Baby Annabell!

Er komt een heel leuke winactie aan op mijn feed met Baby Annabell! Volg @mylittledutchdiary als je mee wilt doen.