Direct zwanger!

3 juni  2016 zijn wij getrouwd. We waren toen 21 en 22 jaar oud. Het was een prachtige dag. Volop zon zelfs bijna te warm. Na onze trouwdag zijn we 8 dagen op vakantie naar Rhodos geweest. Het was geen geheim dat ik van kinderen hield. Ik riep ook altijd al dat ik vrouw moeder wilde worden. Nu dacht ik nee daar wachten we nog even mee hoor... Tot dat het eind augustus was, 2 maanden later dus. Halverwege september was ik een week over tijd, maar helaas toch ongesteld. Toen zeiden we allebei ja, we zijn er echt aan toe. Als het ons gegeven word, zouden we graag een kindje willen krijgen. En daar was de dag van 19 oktober. Ik deed nogal raar volgens mijn man. Lees: ik lag oreo koekjes in bed te eten, at alles wat los en vast zat en had schijnbaar nogal last van hormonen. Ik vond het natuurlijk grote onzin. Het gekke was wel dat ik wist dat ik zwanger was. Ik voelde het gewoon ofzo. 18 oktober was ik niet ongesteld geworden en ik kan altijd op de dag uitrekenen wanneer mijn periode is. Dus 19 oktober smorgens direct maar een test gedaan. En jahoor hartstikke zwanger! Wat een feest! We waren zo blij! We hebben elkaar aangekeken en zijn elkaar in de armen gevlogen. Zo blij, een klein wondertje van ons 2en! Helaas kent deze dag ook een rouw randje. 

Waarom? Nou ik zal het vertellen. Mijn ouders zaten op de camping bij ons in de buurt. Mijn ouders wonen in noord Groningen en wij in Overijssel. Mijn zusjes waren met mijn ouders mee, ze waren toen 8 en 12 jaar oud. Mijn ouders wilden graag uit eten en mijn zusjes wilden dan bij mij eten. Mijn man zou die dag na het avond eten weer weg gaan. We hebben lekker pannenkoeken gegeten en rond een uur of 7 kwamen mijn ouders weer om mijn zusjes op te halen. Na een kop koffie stonden ze op het punt om weg te gaan. Mijn man liep alvast naar zijn vrachtwagen toe. Op dat moment werd mijn vader gebeld met het nieuws dat zijn vader, onze opa dus, was overleden. Wat voelde dat raar. Nieuw leven en een geëindigd leven. Eigenlijk waren we ontzettend blij maar ook zo ontzettend verdrietig. Wat hadden we hem graag willen vertellen dat zijn eerste achterkleinkind onderweg was.. Het voelde zo dubbel. Omdat het nog zo vroeg in de zwangerschap was wilden we het nog niet aan anderen vertellen, maar dat was toen wel erg lastig. 

Ondanks deze lastige moeilijke en vervelende start, ging de zwangerschap best goed. De bevalking daarintegen alles behalve. Maar dat... dat zullen jullie lezen in mijn volgemde blog!