De zwangerschap van onze tweede

Onze wens voor een tweede kindje speelde al even.. Bij mij nog meer dan bij mijn man die vond het soms al best druk. Na veel praten zijn we gaan proberen en in juni 2015 was er een positieve zwangerschapstest. Met een week of 8 had ik al wat meer moeite met mijn broeken en werd het al zichtbaarder. 

In de maand juni had ik de opleiding afgerond, en doordat de subsidie stopte moest ik op zoek naar een andere werkplek. Tegen het einde van juni starte ik daar en werkte ik veel in de zomerperiode. Na de zomer zouden wij een weekje weg maar dat kwam er helaas niet meer van.. 

Ik had nog een late dienst en was niet helemaal fit. Ik had veel druk achter mijn oog wat bij mij weleens gebeurde als ik migraine had. Een zetpil paracetamol en mijn dienst uitwerken en dan naar bed.. Maar een uur nadat mijn dienst begon hing ik boven het toilet, de buurvrouw heeft mijn man en dochter gebracht zodat mijn man mij kon rijden.. (ik vond niet dat ik het kon maken me ziek te melden) onze dochter hebben we halverwege afgezet bij opa en deze mama werkte door.. Ik kwam nog bij een client die poffertjes op amtafel had staan toen ik klaar was ben ik naar buiten gegaan en gelijk op de hoek draaide mijn maag zich om.. Na mijn dienst het bed in met de volgende zetpil. De nacht wisselde ik tussen het bad en bed en in de vroege ochtend lag ik op de koude badkamervloer. Om 5.30 heb ik alle collegas bij langs gebeld of iemand mijn dienst kon werken gelukkig lukte dat. 

Om 8 uur gelijk de huisarts gebeld en omdat ik 16 weken zwanger was kwam ze langs.. Maar net op dat moment ging het iets beter wel kreeg ik emasefene voor de misselijkheid.. De verloskundige werd op de hoogte gesteld en opa kwam onze kleine meid terug brengen toen ik weer steeds zieker werd. Ik zei tegen mijn man je belt maar met de verloskundige en wat ze doet ook al is het een opname het interesseert me niet.. En daar kwam hij.. Je moet je gaan melden.. Onze kleine meid erg verdrietig maar weer met opa mee en mama naar het ziekenhuis. 

Ik moest me melden en even wachten maar op de stoel in de wachtkamer kon ik dat niet volhouden, mijn man is gaan vragen en ik mocht op een bed. Daar werd het infuus geprikt en kwam ik aan het vocht. Tegen de hoofdpijn kreeg ik diazepam, ik vind het erg prettig even geen hoofdpijn maar mijn bloeddruk zakte naar 45/35 toen werd besloten dat ik dat niet meer mocht en alleen primperan en paracetamol door het infuus. Na een dag moest ik om de 5 minuten op de wc (ik had een po stoel naast het bed) en daar is een kweek van genomen.. Het bleek een bacterie. De cryptosporidium en die blijkt resistent te zijn tegen antibiotica.. Eerst een week aan infuus met vocht en ik mocht niets eten of drinken (was ik ook te zwak voor als ik niet op het toilet zat sliep ik. Bezoek was fijn maar 5 minuten het maximale) we zouden die week een echo hebben om te horen krijgen of jij een jongen of een meisje bent maar die hebben we afgezegd. De verloskundige in het ziekenhuis heeft de echo gemaakt en op een briefje geschreven.. Toen papa dat hoorde kwam hij gelijk! We krijgen een zoon! 

Na een week mocht ik langzaam beginnen aan eten en drinken en werd dat opgebouwd. Ik kreeg dagelijks een echo, lag nog aan het infuus en werd er dagelijks bloed afgenomen. Na 11 dagen was ik op.. Ik wou zo graag naar huis. De gynaecoloog vertelde dat ze bloed ging prikken (zondag) en dan zou kijken hoe mijn waardes zijn.. Ik mocht naar huis! Mits ik 3 liter vocht per dag binnenkreeg! Dat was best heftig en dinsdag werd er weer geprikt was het niet goed dan werd ik weer opgenomen maar gelukkig ik mocht naar huis. Tot een week of 3 voor de bevalling was ik zo ongelofelijk moe.. Ik kon mijn dochter 1 keer per dag naar school brengen en dan lag ik de hele dag op de bank. In die tijd stond TLC veel aan. De laatste 3 weken kreeg ik weer wat energie. Wat heeft mijn lichaam moeten vechten maar wat mag ik trots zijn.