4 jaar geleden
De zwangerschap, die helaas behoorlijk tegen viel..
Eindelijk was het zo ver. Ik was na 16 maanden proberen zwanger! Helaas was het niet de roze wolk die we verwacht hadden..
Hoera ! Na 16 maanden proberen was het eindelijk gelukt! Een positieve zwangerschapstest.
We waren zo ontzettend blij ! Na 2 maanden de levotheroxine geslikt te hebben voor mijn schildklier was het gelukt.
We zijn die avond erna meteen naar mijn schoonouders en schoonzus en schoonbroer gegaan. Die konden het ook niet geloven. Mijn schoonfamilie wisten al bijna een jaar dat we aan het proberen waren, ze waren dus heel erg blij voor ons.
Op 3 mei 2018 (mijn verjaardag) hadden we onze eerste echo. Toen we eenmaal een hartje zagen kloppen kon de dag niet meer stuk! Wat een prachtig verjaardagscadeau.
Mijn partner stelde tijdens de echo als grap ook de vraag: “het zijn er toch geen twee he?!” Deze vraag kwam doordat mijn schoonmoeder al vanaf de eerste keer dat ze mij leerde kennen zei dat ik een tweeling zou krijgen. Ze had gewoon al die tijd al dat gevoel, en vaak klopt haar gevoel. Dus kan je je voorstellen dat wanneer de echoscopiste reageerde met “nou, daar zat ik niet dus naar te kijken, want ik weet het niet zo goed” ons hart een sprongetje maakte en dachten van nee dit kan toch niet waar zijn?! Van 1 frummeltje klopte het hartje maar van het andere frummeltje niet. We moesten een week later nog maar eens terug komen voor een extra echo, want het hartje zou nog kunnen gaan kloppen (aangezien we zo vroeg een echo hadden omdat ik al een paar maanden in het ziekenhuis liep )
Na een week terug. Heel zenuwachtig. Mij leek een tweeling echt heel leuk, mijn vriend hoopte stiekem dat het er maar eentje was.
Bleek dat er nog maar 1 frummeltje zat, met kloppend hartje. Het hart van het andere frummeltje was nooit gaan kloppen en was opgenomen door mijn eigen lichaam en verdwenen.
Stiekem baalde ik behoorlijk. Maar ik kon er niks aan veranderen. We waren al super blij dat er een kloppend hartje te zien was en alles goed was ! Er groeide 1 klein mini frummeltje in mijn buik. Na zo lang hier over te dromen was het toch echt zo. Het genieten kon gaan beginnen.. dachten we, helaas was er niet veel genieten aan.
Wordt vervolgd (al behoorlijk lang verhaal, sorry !)
