De weg naar een kindje.. niet zo vanzelfsprekend!

15 februari 2011 kreeg ik een relatie met mijn man. Ik kende hem al veel langer want ik 2004 hadden we ook al 5 maanden een relatie gehad. Het was vertrouwd en het voelde goed. Al snel (lees binnen een maand) kochten wij ons eigen paleisje. we verbouwde wat en trokken er al snel in. Na een fijne relatie besloten we om ik denk eind van de zomer 2012 te stoppen met anticonceptie.

Maar toen in het najaar van 2013 5 vriendinnen zwanger werden...en wij niet voelde dat wel heel moeilijk! We gingen rustig door maar het verdriet werd alsmaar groter en groter.

In Februari 2014 hebben we de knoop doorgehakt en zijn we naar de dokter gestapt. We werden doorgestuurd naar een fertiliteitskliniek. (Geertgen) en kregen onderzoeken en alles erop en eraan.

De conclusie was dat ik geen goed rijpende eitjes had.

Ik mocht in april 2014 beginnen met clomid en als het eitje sprong werden er nog meer onderzoeken gedaan.

eind mei kregen we de uitslag... Wij waren geen match en kindjes krijgen op de "normale manier" zou ons nooit lukken. Het vervolg traject werd gestart en op 6 juni zouden we uitleg krijgen over IUI.

6 juni 2014

Een hele uitleg en daarna was onze conclusie dat we toch wel heel graag kindjes wilde, dus dat we er gewoon voor zouden gaan.

weer kreeg ik clomid mee naar huis en mocht ik beginnen met slikken nadat ik mijn menstruatie had gehad. Die zelfde avond had ik een feestje en het voelde allemaal niet goed en was beroerd en had echt heel veel rugpijn. Het zal toch niet???

7 juni 2014

Ik heb de stoute schoenen aangedaan... ondanks dat mij verteld werd dat ik niet zwanger kon raken, voelde ik mij anders. en jawel!! de test zei overduidelijk zwanger... met een beetje hulp van Clomid was het ons dat toch gelukt!!

Op 23-02-2015 is onze Dochter Yenthe geboren. Later zal ik nog haar bevallingsverhaal delen.